اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی (حل‎ مسئله و تصمیم‌گیری) بر روابط معلم- شاگرد، سرزندگی تحصیلی و خوش‌بینی تحصیلی در دانش‌آموزان پسر پایه ششم ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی (حل‌مسئله و تصمیم‌گیری) بر روابط معلم- شاگرد، سرزندگی تحصیلی و خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان پسر پایه ششم ابتدایی بود. این پژوهش برحسب هدف کاربردی بوده و روش مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. ‌‌‌جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر کلاس ششم در سال تحصیلی 99-1398 در شهر حسن آباد از توابع شهرری بود. نمونه آماری را 50 نفر از دانش آموزان پسر کلاس ششم که در دو گروه آزمایش و گروه کنترل (هر گروه 25 نفر) جایگزین شدند، تشکیل دادند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه‌های استاندارد کیفیت رابطه معلم- دانش‌آموز، خوش‌بینی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی بود. همچنین دانش‌آموزانی که از سرزندگی و خوش‌بینی بسیار بالاتر و کیفیت رابطه بهتری با معلم برخوردار بودند، کنار گذاشته‌ شده و بقیه آزمودنی ها در دو گروه 25 نفره جایگزینی شدند. شرکت‌کنندگان در گروه آموزش حل‎مسئله و توان تصمیم گیری، ده جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. پس از اجرای روش آموزش از دو گروه آزمایش و کنترل پس‏آزمون گرفته شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده ها از شاخص‎های آماری توصیفی در چهارچوب جدول فراوانی برای توصیف داده ها و از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره برای آزمون فرضیه‌های پژوهشی بهره گرفته شد. نتایج حاکی از افزایش کیفیت رابطه معلم- شاگرد، سرزندگی تحصیلی و خوش‌بینی تحصیلی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود. در نتیجه می‌توان از آموزش حل‌مسئله و تصمیم‌گیری به‌عنوان بخشی از برنامه‌های توانمندسازی دانش‌آموزان و متولیان عرصه تعلیم‌وتربیت استفاده کرد.