مقایسه اثربخشی درمان روایت‌مدار و act، بر کیفیت زندگی و اضطراب وجودی سالمندان

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان­های روایتی و مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر کیفیت زندگی و اضطراب وجودی سالمندان بود. این پژوهش از نوع تجربی با طرح (پیش­آزمونپس­آزمون با گروه کنترل)، می­باشد. جامعه آماری را سالمندان ساکن در سراهای سالمندی شهر تهران تشکیل دادند. نمونه­ها به تعداد 30 نفر، با روش خوشه­ای انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 10 نفره، شامل دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل، جای گرفتند. سپس از هر سه گروه با استفاده از پرسشنامه­های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (whoqolbref) و اضطراب وجودی (eai)، پیش­آزمون گرفته شد و در ادامه، گروه آزمایشی یکم در معرض روایت­درمانی گروهی و گروه آزمایشی دوم نیز در معرض درمان مبتنی بر پذیرش­و­تعهد گروهی، قرار گرفتند و گروه کنترل نیز هیچگونه مداخله­ای را دریافت نکرد. نتایج آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند­متغیره با اندازه­گیری مکرر نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل درمان­های روایت­مدار و مبتنی بر پذیرش و تعهد، منجر به افزایش کیفیت زندگی (p<0/01 ) و کاهش اضطراب وجودی (p<0/01 ) سالمندان می­شوند. از طرف دیگر هر دو روش درمانی به صورت معنادار بر کیفیت زندگی (p>0/05) و اضطراب وجودی (p>0/05) سالمندان اثربخشی یکسانی داشتند که با توجه به اثربخش بودن هر دو شیوه درمانی مبتنی بر رویکرد روایتی و مبتنی بر پذیرش و تعهد، می­توان از آن­ها به منظور افزایش کیفیت زندگی و کاهش اضطراب وجودی سالمندان استفاده نمود

Comparing the Effectiveness of Narrative Therapy and ACT, in Quality of Life and Existential Anxiety on Elders

The purpose of this study was to compare the efficacy of narrative therapy and acceptance & commitment therapy, on quality of life and existential anxiety on elders. This study was of an experimental design with random assignment (pretest and posttest with control group) Type .The population included older adults residing at nursing homes. Thirty of elders were selected in a form of cluster sampling. They were randomly assigned into 3 groups of 10 members. Then they passed pretest, by using of (WHO) quality of life questionnaire and Good’s existential anxiety inventory. Afterward the first experimental group received narrative group therapy and the second experimental group received acceptance and commitment group therapy, while no intervention was administered to the control group. Compared to the control group the findings of repeated measurementsMANCOVA revealed that, NT and ACT led to an improved quality of life (p<0.01) and reduction of existential anxiety (p<0.01) on elders. Both therapics, significantly had the same effectiveness in quality of life (p>0.05) and existential anxiety (p>0.05) on elders. According to the results, both narrative and acceptance & commitment therapies were suitable for increasing quality of life and reducing existential anxiety on elderly people.