بررسی تحلیلی روش گروه بندی تمام وقت دانش آموزان مدارس استعداد درخشان

هدف این پژوهش بررسی تحلیلی روش گروه‌بندی تمام‌وقت دانش آموزان مدارس استعدادهای درخشان بود که برای این ‌منظور از روش تحقیق کیفی استفاده شد. جامعه آماری شامل دانش آموختگان، والدین، معلمین، مدیران و متخصصین آموزش تیزهوشان بود. جامعه نمونه شامل 48 نفر از جامعه آماری بود که به صورت هدفمند انتخاب، و با آن ها مصاحبه باز و عمیق انجام گرفت. پس از اشباع نظرات، جهت تحلیل داده ها، گزاره‌های استخراج‌شده کدگذاری، ترکیب و مقوله‌بندی شدند. یافته‌های پژوهش، 13 مقوله بود، شامل: برداشت ناقص از مفهوم استعداد درخشان در عمل، عدم ‌جامعیت شیوه‌ شناسایی تیزهوشان، آسیب روش گروه‌بندی تمام‌وقت تیزهوشان، چالش تفکیک جایگاه استعداد درخشان در ساختار سازمانی آموزش ‌و پرورش، همسویی کم با عدالت آموزشی، کم‌توجهی به برنامه‌های پرورشی، عدم تطابق برنامه‌های آموزشی و درسی با ویژگی‌های فردی تیزهوشان، انتظارات بیش ‌از حد والدین، نقص‌های مدیریت آموزشی، کمبود معلمان متخصص آموزش تیزهوشان، انتظارات متقابل و بیش ‌از حد جامعه و استعدادهای درخشان، عدم توجه به وضعیت پس از دانش آموختگی و نداشتن برنامه نگه داشت استعدادهای درخشان. یافته های پژوهش به چهار دسته مبانی نظری تیزهوشی، روش اجرا، و عوامل درون سازمانی و برون سازمانی آموزش و پرورش تقسیم شدند. بر این اساس، نتیجه می شود، اجرای روش گروه‌بندی تمام‌وقت بهتر است به حداقل خود برسد و برنامه ریزی همه جانبه برای رفع نواقص آموزشی و پرورشی دانش آموزان تیزهوش انجام گیرد.