تاثیر آموزش روانشناسی مثبت‌نگر بر عشق به یادگیری و تاب‌آوری تحصیلی دانش‌ّآموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش روانشناسی مثبت‌نگر بر عشق به یادگیری و تاب‌آوری تحصیلی در دانش‌آ‌ّموزان بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ی آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر خرم‌آباد در سال تحصیلی  96-1395 می باشد که از میان آن‌ها تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) به عنوان حجم نمونه و به روش نمونه‌گیری تصادفی مرحله‌ای‌ انتخاب گردید. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه های تاب‌آوری تحصیلی مارتین و مارش (2006)و عشق به یادگیری مک‌فارلان (2003) بود. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش روان‌شناسی مثبت‌نگر باعث افزایش عشق به یادگیری و تاب‌آوری تحصیلی در دانش‌آموزان شد (45/31=f، p<0.001)؛ بنابراین توجه به اهمیت روان‌شناسی مثبت‌نگر در افزایش عشق به یادگیری و تاب‌آوری تحصیلی در دانش‌آموزان یکی از ضرورت های پژوهش محسوب می شود و برگزاری دوره هایی در این زمینه توصیه می شود.