اثربخشی معنی درمانی گروهی بر جهت گیری مذهبی و سلامت روان نوجوانان ناسازگار

آنچه در معنادرمانی به عنوان رکن و پایه در نظر گرفته می شود، بحث معنا و هدف مند بودن در زندگی است که در حوزه دین نیز مطرح است و بر جهت گیری مذهبی و به دنبال آن آرامش روانی نوجوان اثرگذار است. پژوهش حاضر با هدف شناخت اثربخشی معنی درمانی گروهی بر جهت گیری مذهبی و سلامت روان نوجوانان ناسازگار انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان پسر ناسازگار در مدارس مقطع متوسطه شهر کرمان که به دلیل عدم سازگاری در مدارس توسط مشاوران مدارس به مرکز مشاوره اداره کل آموزش و پرورش ارجاع داده شده بودند، تشکیل دادند. نمونه پژوهش 30 دانش آموز پسر ناسازگار از بود که با استفاده از مقیاس سازگاری دانش آموزان دبیرستانی 30 نفر نخست انتخاب، و به عنوان دانش آموز ناسازگار تشخیص داده شدند. گروه نمونه از نظر بهره هوشی و پیشرفت تحصیلی همتا شدند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. به گروه آزمایشی کارگاه آموزش معنی درمانی در 10 جلسه 90 دقیقه ای ارائه شد و گروه کنترل برنامه ای دریافت نکردند. هر دو گروه قبل و بعد از آزمایش به مقیاس های جهت گیری مذهبی و سلامت روان پاسخ دادند. داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش معنی درمانی گروهی تاثیر معناداری بر جهت گیری مذهبی و سلامت روان دانش آموزان داشته است (01/0p<). معنی درمانی با تاکید بر سازه هایی چون یافتن معنای شخصی در زندگی و معنای رنج و نیز تکلیف هایی که در آن به مراجع داده می شود، شیوه موثری در جهت اثرگذاری بر جهت گیری مذهبی و به دنبال آن سلامت روانی افراد نوجوان است.