قابلیت تبیین زبان در نظریه ذهن کودکان با اختلال طیف اتیسم

توانایی نسبت دادن ادراکات ذهنی ای همچون باور، نیت، میل، وانمود کردن، دانش و از این قبیل به خود و دیگران و فهم این موضوع که ادراکات ذهنی‌ دیگران می تواند با  ادراکات ما و حتی با واقعیت متفاوت باشد، نظریه ذهن نامیده می‌شود. با توجه به ناتوانی شدید کودکان اتیستیک در رشد مهارت‌های ارتباطی، پژوهش حاضر با هدف بررسی این فرضیه مطرح شد که آیا بین نظریه ذهن و زبان در این کودکان ارتباطی وجود دارد و اگر چنین ارتباطی وجود دارد، کدام یک از مولفه‌های زبانی قابلیت تبیین توانمندی در نظریه ذهن را دارند. به این منظور، 110 کودک اتیستیک 4 الی 16 ساله با استفاده از نسخه فارسی آزمون رشد زبان (حسن زاده و مینایی، 1380) و تکالیف باور کاذب (ویمر و ورنر، 1983) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج به‌دست ‌آمده  نشان دادند که بین توانمندی در درک دستوری، واژگان تصویری و واژگان شفاهی با توانایی در نظریه ذهن ارتباط وجود دارد.