بررسی رابطه کمال گرایی و عملکرد تحصیلی: نقش میانجی خودنظم بخشی و خودکارآمدی تحصیلی

مطالعات مختلف درباره ارتباط کمال گرایی و عملکرد تحصیلی نتایج ناهماهنگی را گزارش کرده اند. با این‌ وجود، کمال گرایی می تواند از طریق تاثیرگذاری بر باورهای توانمندی تحصیلی و نیز راهبردهای یادگیری خودنظم‌بخشی بر عملکرد تحصیلی تاثیر بگذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودنظم بخشی و خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین کمال گرایی و عملکرد تحصیلی دانشجویان انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه بجنورد بود که با روش نمونه گیری خوشه ای، نمونه‌ای به حجم 351 نفر انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کمال گرایی اهواز (1378)، پرسشنامه خودنظم‌بخشی بوفارد (1995)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ (2002) بود و برای اندازه گیری عملکرد تحصیلی از معدل دانشجویان استفاده شد. داده های جمع‌آوری‌ شده از طریق الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از روش حداقل مجذورات جزئی (plssem) تحلیل شد. نتایج نشان داد که کمال‌گرایی به طور غیرمستقیم و از طریق متغیرهای خودکارآمدی تحصیلی و خودنظم‌بخشی بر عملکرد تحصیلی اثر معنی داری داشت. مدل پیشنهادی دارای شاخص های برازش مناسبی بود. مداخلات روان‌شناختی بر کمال گرایی می تواند تاثیرات مثبتی بر عملکرد تحصیلی داشته باشد.