مقایسۀ رضایت زناشویی والدین بر اساس ویژگی و نوع ناتوانی فرزندان

هدف پژوهش حاضر مقایسۀ رضایت زناشویی والدین بر اساس ویژگی و نوع ناتوانی فرزندان می باشد. با توجه به موضوع و هدف پژوهش حاضر این مطالعه از نوع پس رویدادی است. شرکت کنندگان پژوهش حاضر شامل 125 زوج می باشند که به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب و مورد پژوهش قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش حاضر شامل فرم کوتاه مقیاس رضامندی زوجیت افروز و پرسشنامه مربوط به سوالات جمعیت شناختی می باشد. داده های گردآوری‌شده در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل واریانس یک راهه و t مستقل)، تجزیه و تحلیل گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که بین والدین دانش آموزان عادی، کم توان ذهنی ، آسیب بینایی و آسیب شنوایی از لحاظ رضایت زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>p).گروه والدین دانش‌آموزان با آسیب شنوایی رضایت زناشویی کمتری نسبت به دیگر گروه ها دارا می باشد. همچنین این پژوهش نشان داد که بین گروه پدرها و مادرها از لحاظ رضایت زناشویی تفاوت معنادار وجود دارد )001/0≥p). با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد رضایت زناشویی والدین با فرزند ناتوان می تواند تحت تاثیر نوع ناتوانی کودک قرار گیرد. از آنجاکه والدین کودک دارای آسیب شنوایی شرایط و نیازهای متفاوت تری نسبت به دیگر والدین تجربه می کنند، از رضایت زناشویی کمتری برخوردار هستند. ازاین‌رو، پیشنهاد می شود برنامه های مداخله ای موثر و زودهنگام برای سازگاری والدین کودک ناتوان به‌ویژه والدین فرزند با آسیب شنوایی صورت گیرد.