مقایسۀ خودبرتربینی اخلاقی در دو حوزۀ انجام دادن رفتارهای اخلاقی و انجام ندادن رفتارهای غیراخلاقی

هدف پژوهش حاضر مقایسۀ خودبرتربینی اخلاقی از نظر انجام دادن کارهای خوب با خودبرتر بینی اخلاقی از نظر انجام ندادن کارهای بد بود. خودبرتربینی اخلاقی دو شکل دارد: 1 باور به این که «من بیشتر از دیگران کارهای خوب انجام می دهم»،، 2 باور به این که «من کمتر از دیگران کارهای بد انجام می دهم»، و شدت خود برتربینی اخلاقی در این دو حوزه می تواند متفاوت باشد. طرح پژوهش حاضر آزمایشی و درونآزمودنی و جامعۀ پژوهش دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بویین زهرا در سال تحصیلی 9695 (پنج هزار نفر) بودند که با روش نمونه گیری تصادفی، 73 نفر از آنها گزینش شدند. ابزار پژوهش یک مقیاس محقق ساخته بود که در آن از آزمودنی ها خواسته می شد که مشخص کنند آنها بیشتر احتمال دارد هفت کار اخلاقی و هفت کار غیراخلاقی را انجام دهند یا دیگران. آزمون t تک نمونه ای نشان داد که وقتی آزمودنی ها با رفتارهای غیراخلاقی روبرو می شوند، اعلام می کنند که آنها کمتر از دیگران احتمال دارد که آن رفتارها را انجام دهند (خودبرتربین هستند)، اما وقتی با رفتارهای اخلاقی روبرو می شوند اعلام نمی کنند که آنها بیشتر از دیگران احتمال دارد که آن رفتار را انجام دهند (خودبرتربین نیستند).