رابطه ساده و چندگانه باورهای خودکارآمدی و انگیزش درونی با تمایل به یادگیری مادام‌العمر دانشجویان

یادگیری مادام‌العمر، یادگیری متمرکزی است که در سراسر طول عمر یک فرد اتفاق می‌افتد و به صورت جستجوی دانش، داوطلبانه و خودانگیخته اتفاق می‌افتد. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ساده و چندگانه باورهای خودکارآمدی و انگیزش درونی با تمایل به یادگیری مادام‌العمر بود. جامعه آماری، دانشجویان رشته روان‌شناسی دانشگاه پیام نور اهواز بودند که 186 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده‌های پژوهش، به وسیله پرسشنامه‌های باورهای خودکارآمدی نظامی، شوآرتزر و جروسلم (1996)، انگیزش درونی آمابیل (1996) و تمایل به یادگیری مادام‌العمر دیندار و بایراکسی (2015) به دست آمده، و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام ‌به‌ گام تحلیل شدند. نتایج نشان داد که باورهای خودکارآمدی و انگیزش درونی، پیش‌بین متغیر تمایل به یادگیری مادام‌العمر هستند و مقدار 0.55 از کل واریانس متغیر ملاک را تبیین می‌کنند. همچنین متغیر باورهای خودکارآمدی بیشترین توان پیش‌بینی کنندگی تمایل به یادگیری مادام‌العمر را دارا بود (0.50 = b). در نتیجه باید گفت یادگیری مادام‌العمر، امروزه مساله مهمی در اکثر کشورهاست که زمینه‌های بروز آن باید در افراد ایجاد شود.