اثر یادگیری مشارکتی بر اضطراب، نگرش و پیشرفت تحصیلی در ریاضی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی اثر یادگیری مشارکتی بر اضطراب، نگرش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس ریاضی صورت پذیرفت. روش پژوهش، آزمایشی بوده و در طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه انجام یافت. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر سال دوم دبیرستان رشته علوم تجربی شهر تهران بود که از آن نمونه ای به روش نمونه گیری در دسترس شامل دو کلاس مشابه از دو دبیرستان در منطقه کهریزک برگزیده شده و به طور تصادفی در دو گروه  آزمایشی و گواه قرار گرفتند (22 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل). گروه آزمایشی به مدت سی و دو جلسه تحت آموزش ریاضی به روش یادگیری مشارکتی قرار گرفته و گروه گواه در همین مدت با روش سنتی آموزش دیدند و مطابق با طرح تحقیق هر دو گروه پیش و پس از آموزش به لحاظ هر سه متغیر مورد مطالعه، سنجیده شدند. جهت گرداوری داده ها از مقیاس اضطراب ریاضی (شکرانی، 1381)، پرسشنامه نگرش نسبت به ریاضی (قنبرزاده، 1380) و آزمون پیشرفت تحصیلی معلم ساخته استفاده شد و داده ها به واسطه تحلیل کوواریانس تک عاملی پردازش شدند. یافته های پژوهش تفاوت معنی‌دار p<0/05 میان دو گروه آزمایشی و گواه در هر سه متغیر اضطراب ریاضی، نگرش نسبت به ریاضی و پیشرفت تحصیلی را نشان داد، به طوری که گروه آزمایشی اضطراب ریاضی کمتر، نگرش بهتر نسبت به ریاضی و پیشرفت تحصیلی بیشتری داشتند.