بررسی ارتباط وضعیت سلامت عمومی و کیفیت خواب کارگران با آمادگی فردی در مدیریت بحران

مقدمه: بحران، یک واقعه پیش‌بینی نشده است که می‌تواند خسارات مالی و جانی در بر داشته باشد. یکی از اصلی‌ترین اقدامات در مدیریت بحران، میزان آمادگی فردی برای مقابله با بحران است. هدف اصلی از انجام مطالعه حاضر، بررسی ارتباط بین آمادگی فردی در مدیریت بحران با سلامت عمومی و کیفیت خواب بود.روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی، توصیفی- تحلیلی بود که در سال 1394 انجام شد. جامعه آماری، 310 نفر از پرسنل شرکت معدنی و صنعتی گل گهر بودند. از آمار حوادث در شش‌ماه اول سال 1394 به عنوان متغیری برای بررسی آمادگی فردی در مدیریت بحران استفاده گردید. ابزار مورد استفاده برای بررسی وضعیت سلامت عمومی و کیفیت خواب کارگران، پرسش‌نامه‌های وضعیت سلامت عمومی و شاخص کیفیت خواب pittsburgh بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار spss انجام شد.یافته‌ها: میانگین سنی کارگران 4 ± 2/32 سال و میانگین سابقه کار افراد 1/4 ± 6/7 سال بود. میانگین شاخص توده بدنی در بین کارگران شرکت 72/2 ± 2/25 کیلوگرم بر متر مربع به دست آمد. شیوع موارد مشکوک به اختلالات روانی با استفاده از نمره برش 23 در کل و 6 در خرده مقیاس، نشان داد که 3/32 درصد از کارگران، مشکوک به اختلال روانی بودند. همچنین، 7/39 درصد از کارگران کیفیت خواب مطلوب و 3/60 درصد از آن‌ها کیفیت خواب نامطلوب داشتند.نتیجه‌گیری: افزایش سلامت عمومی، باعث بالا رفتن آمادگی فردی در مدیریت بحران و در نتیجه کاهش حوادث شده است، ولی ارتباط معنی‌داری بین کیفیت خواب و حوادث نشان نداد.