ارزیابی فرهنگ ایمنی و تعیین متغیر‌های فردی و شغلی پیش‌بینی کننده آن در صنایع استان قم

مقدمه: فرهنگ ایمنی، شاخصی از عملکرد ایمنی سازمان‌ها بوده و نقش اساسی در شکل‌گیری رفتار ایمنی کارکنان دارد. بنابراین، ارزیابی فرهنگ ایمنی و شناسایی متغیر‌های مرتبط با آن می‌تواند نقش مهمی در کاهش حوادث محیط کار داشته باشد. مطالعه حاضر نیز با هدف ارزیابی فرهنگ ایمنی و تعیین متغیر‌های فردی و شغلی مرتبط با آن در کارکنان صنایع مختلف استان قم انجام شد.روش‌ها: مطالعه حاضر توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی روی 289 نفر از کارکنان صنایع استان قم انجام شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه اطلاعات فردی- شغلی و پرسش‌نامه فرهنگ ایمنی بود. آنالیز داده‌ها در نرم‌افزار spss و با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی pearson، آزمون independent t، آنالیز واریانس یک‌طرفه و رگرسیون خطی چندگانه صورت گرفت.یافته‌ها: میانگین امتیاز فرهنگ ایمنی برابر با 73/0 ± 30/3 بود. بیشترین امتیاز در بعد مشارکت و همکاری (45/0 ± 53/3) و کمترین در بعد محیط و اولویت ایمنی (86/0 ± 06/3) بود. اندازه صنعت، سابقه کار، مصرف دخانیات و ساعات کار روزانه دارای ارتباط معنی‌دار با فرهنگ ایمنی بود و روی هم رفته 9/19 درصد از تغییرات فرهنگ ایمنی را تبیین می‌کند (01/0 > p).نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط متغیر‌های مورد مطالعه با فرهنگ ایمنی و از طرفی ارتباط فرهنگ ایمنی با عملکرد ایمنی و حوادث، این متغیر‌ها از عواملی است که به طور مستقیم یا غیر مستقیم بر روی بروز حوادث اثر دارد. بنابراین، نیاز است که نقش این متغیر‌ها در تدوین برنامه‌های کنترل حوادث و تصمیم‌گیری جهت ارتقای ایمنی در نظر گرفته شود.