بررسی نقش ورزش و فعالیت‌های بدنی بر میزان مشارکت پرستاران در تصمیم‌گیری بالینی: مطالعه موردی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان

مقدمه: تصمیم‌‌گیری بالینی جزء اساسی عملکرد حرفه‌ای پرستاران و متمایز کننده پرستاران حرفه‌ای از کارکنان مراقبتی غیر حرفه‌ای است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین میزان پرداختن به ورزش و فعالیت‌های بدنی با میزان مشارکت پرستاران در تصمیم‌گیری بالینی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بود.روش‌ها: این تحقیق از توع توصیفی- همبستگی بود و به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در سال 1393 (1125 نفر) تشکیل داد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه‌ تصمیم‌گیری بالینی (participation in decision activities questionnaire‎ یا pdaq) و پرسش‌نامه محقق ساخته فعالیت‌های بدنی بود که روایی صوری و محتوایی آن مورد تایید 8 نفر از متخصصان رشته‌های پرستاری و مراقبت‌های بالینی و تربیت بدنی قرار گرفت. همچنین، پایایی ابزارها از طریق ضریب آلفای cronbach به ترتیب 0/90 و 0/81 به دست آمد.یافته‌ها: بین میزان پرداختن به ورزش و فعالیت‌های بدنی با مشارکت در تصمیم‌گیری بالینی پرستاران، رابطه معنی‌داری وجود داشت (0/001 = p، 0/476 = r). همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه برای ورزش‌های گروهی مانند والیبال، بسکتبال، بدمینتون و فوتسال با ضریب بتای 0/398 معنی‌دار بود (0/034 = p).نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده حاکی از تاثیر مثبت ورزش بر تصمیم‌‌گیری بالینی پرستاران و مولفه‌های آن همچون شناسایی مشکل برای ارزیابی راه‌حل‏های پیشنهادی و انتخاب بهترین گزینه می‌باشد؛ به طوری که با انجام ورزش، پرستاران قادر به اتخاذ تصمیم‌های مناسب‌تر و انتخاب راه‌حل‌های صحیح‌تری خواهند بود.