تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی فرانظری بر ارتقای فعالیت جسمانی کارمندان جزیره ابوموسی

مقدمه: ارتقای فعالیت‌های جسمانی یکی از موثرترین استراتژی‌ها جهت کاهش خطر بعضی از بیماری‌های غیر واگیر و مزمن است. یکی از رویکردهای نظری برای ارتقای فعالیت جسمانی، الگوی فرانظری است. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی فرانظری بر ارتقای فعالیت جسمانی در کارمندان جزیره ابوموسی بود.روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، کارمندان به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند و در سه مرحله قبل، 3 و 6 ماه بعد از مداخله آموزشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. متغیرهای مورد بررسی شامل اطلاعات دموگرافیک، مراحل تغییر رفتار فعالیت جسمی، منافع و موانع درک شده و خودکارامدی نسبت به فعالیت جسمانی بود. مداخله آموزشی مبتنی بر الگوی فرانظری شامل سخنرانی، بحث گروهی، پوستر، پمفلت و فیلم آموزشی بود. داده‌ها در نرم‌افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: قبل از مداخله آموزشی گروه مداخله و شاهد از نظر فعالیت جسمانی اختلاف معنی‌داری نداشتند. در افراد گروه مداخله، 3 ماه پس از مداخله آموزشی، فعالیت جسمانی به طور معنی‌داری افزایش یافت (0/05 < p). 6 ماه پس از مداخله آموزشی، میزان فعالیت جسمانی در گروه مداخله و شاهد اختلاف معنی‌داری نداشت (0/05 > p).نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مداخله مبتنی بر الگوی فرانظری، می‌تواند در تغییر رفتار فعالیت جسمی کارمندان تا 3 ماه بعد از مداخله آموزشی، موثر باشد. اما با گذشت زمان تغییرات ایجاد شده ممکن است کاهش یابد. بنابراین، استفاده از این الگو جهت ارتقای فعالیت جسمی، باید به طور مداوم باشد و تا رسیدن کلیه افراد به مرحله حفظ و نگهداری ادامه یابد.