ارزیابی کیفیت میکروبی منابع آبی مختلف با استفاده از روش سنجش آنزیمی در مقایسه با روش متداول تخمیر چند لوله‌ای

مقدمه: پایش میکروبی منابع آبی به منظور اجرای مدیریت صحیح این منابع حیاتی، ضروری می‌باشد. روش معمول برای پایش میکروبی منابع آبی، ردیابی میکروارگانیسم‏های شاخص توسط روش متداول تخمیر چند لوله‏ای است، اما امروزه روش سنجش آنزیمی به عنوان رویکرد جانشین، توسعه یافته است. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه روش سنجش آنزیمی با روش متداول تخمیر چند لوله‏ای، برای شمارش کلی‌فرم‌های کل و مدفوعی در آب‌های آشامیدنی و غیر آشامیدنی بود.روش‌ها: در این تحقیق، 64 نمونه از منابع آبی مختلف (شرب، چشمه، چاه و قنات و پساب) برداشت گردید. ردیابی کلی‌فرم‌های کل و مدفوعی (اشرشیا کلی) در نمونه‌های فوق توسط روش متداول تخمیر چند لوله‏ای و روش سنجش آنزیمی و با استفاده از محیط کشت lmx broth، انجام گرفت. جهت بررسی میزان ارتباط پارامترهای اندازه‏گیری شده توسط دو روش، از آزمون همبستگی pearson استفاده شد. همچنین، میزان حساسیت، ویژگی و صحت روش سنجش آنزیمی برآورد گردید.یافته‌ها: یافته‌ها ارتباط بالایی را بین اندازه‌گیری کلی‌فرم کل و مدفوعی از طریق هر دو روش سنجش آنزیمی و تخمیر چند لوله‌ای نشان داد. در کل، روش سنجش آنزیمی از حساسیت، ویژگی و دقتی به ترتیب حدود 92، 95 و 94 درصد برخوردار بود.نتیجه‌گیری: با توجه به مزایای روش سنجش آنزیمی از قبیل سرعت، حساسیت و دقت به نسبت بالا و ردیابی هم‌زمان کلی‌فرم‏های کل و اشرشیاکلی، می‏توان روش سنجش آنزیمی با استفاده از lmx را به عنوان روش جایگزینی جهت روش تخمیر چند لوله‏ای به کار برد.