تاثیر غلظت اتیلن‌دی‌کلراید بر روی متان‌سازی بیومس بی‌هوازی

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر بازدارندگی اتیلن‌دی‌کلراید (ethylene dichloride یا edc) بر روی تجزیه زیستی از طریق آزمون فعالیت متان‌سازی ویژه (specific methanogenic activity یا sma) بیومس بی‌هوازی انجام شد.روش‌ها: تعداد 40 آزمون sma بیومس بی‌هوازی به روش ناپیوسته و در ویال‌های شیشه‌ای 120 میلی‌لیتری صورت گرفت. 17 درصد از حجم هر ویال به بیومس، 66 درصد به سوبسترا و 17 درصد به تجمع بیوگاز اختصاص یافت. مدت هر batch، 10 روز به طول انجامید. متان تولید شده به وسیله جایگزینی گاز با محلول 2 نرمال هیدروکسید پتاسیم (koh) به عنوان جاذب 2 co اندازه‌گیری شد. آزمایش اکسیژن مورد نیاز شیمیایی (cod یا chemical oxygen demand) قبل و بعد از هر تست بر روی نمونه‌ها انجام شد. تغییرات دمای آزمایش c° 2 ± 35 و ph در محدوده 7 حفظ شد. cod ورودی نیز برای هر ویال در ابتدا و انتها سنجیده می‌شد. اتیلن‌دی‌کلراید با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به آشکار‌ساز اسپکترومتری جرمی (gc-ms) در ابتدا و انتهای دروه آزمایش آنالیز گردیدد.یافته‌ها: در غلظت‌های 500، 1000، 5000 و20000 میلی‌گرم در لیتر اتیلن‌دی‌کلراید، کاهش تولید متان به ترتیب به میزان 6/12، 9/9، 98/2 و 86/0 میلی‌لیتر متان به ازای هر گرم vss (volatile suspended solids) در روز به دست آمد. کاهش راندمان حذف cod برای غلظت‌های فوق نیز مشاهده شد؛ به طوری که راندمان حذف cod در غلظت‌های فوق به ترتیب 68.9، 70.5، 54.4 و 33.8 درصد به دست آمد. اثرات بازدارندگی اتیلن‌دی‌کلراید بر میزان متان‌سازی بیومس بی‌هوازی از غلظت‌های بالاتر از 750 میلی‌گرم بر لیتر آغاز گردید. میزان متان تجمعی در غلظت‌های 750، 5000 و 20000 میلی‌گرم بر لیتر اتیلن‌دی‌کلراید به ترتیب 30.7، 9.86 و 1.9 میلی‌لیتر بود. نتایج آنالیز راندمان حذف اتیلن‌دی‌کلراید با استفاده از دستگاه gc در پایان دوره در غلظت‌های 500، 2000 و 3000 میلی‌گرم بر لیتر به ترتیب برابر 95.2، 94.7 و 93.8 درصد به دست آمد.نتیجه‌گیری: افزایش غلظت اتیلن‌دی‌کلراید از حدی به بالا باعث کاهش درصد تولید متان و بازدارندگی بر فعالیت باکتری‌ها می‌شود؛ به طوری که غلظت‌های بالاتر از 750 میلی‌گرم بر لیتر اثر بازدارندگی بر فعالیت متان‌سازی داشت.