طرحواره‌های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف تعیین طرحواره‌های غالب و مقایسه‌ی طرحواره‌های ناسازگار اولیه در مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی و افراد بهنجار انجام شده است. روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، از میان بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی و افراد بهنجار شهر اردبیل، 90 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند (45 نفر در هر گروه). برای جمع‌آوری داده‌ها از فرم کوتاه پرسش‌نامه‌ی طرحواره‌ی یانگ و پرسش‌نامه چند محوری بالینی میلون استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss (ver 17) و آزمون‌های آماری کای دو و تی مستقل استفاده شد.یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین طرحواره‌های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی و افراد بهنجار تفاوت معنی‌داری وجود دارد. علاوه بر آن تفاوت معنی‌داری در طرحواره‌های حوزه بریدگی و طرد، خودگردانی و عملکرد مختل، محدودیت‌های مختل، گوش به زنگی بیش از حد و بازداری (0.001>p) در دو گروه مورد مطالعه دیده می‌شود.نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده طرحواره‌های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ناکارآمد می‌باشند. بر این اساس با شناسایی طرحواره های فوق پیش از ابتلای فرد به اختلال شخصیت مرزی و اندازه‌گیری شدت این طرحواره‌ها و مشخص کردن الگوی طرحواره می‌توان راهبردهای مداخله‌ای مناسبی را در جهت کاهش این طرحواره به عمل آورد.