بررسی شاخص‌های بیماریابی در برنامه ادغام بهداشت روان در سیستم شبکه‌های بهداشتی استان اصفهان و مقایسه آن با شاخص‌های کشوری

مقدمه: هدف از برنامه کشوری بهداشت روان رسیدن به حداقل خدمات روانی برای همه مردم کشورمان تا سال 2000 بود. در سال 1367 طرح ادغام بهداشت روان درمراقبت‌های بهداشتی اولیه در شهرکرد و شهرضا که هدف آن بررسی اثربخشی ادغام بهداشت روان درنظام مراقبت‌های بهداشتی اولیه بود، به مرحله اجرا گذاشته شد. چون نتایج این بررسی، اثربخشی آن را نشان داد، درسال 1369 بهداشت روان به عنوان جزءنهم phc اعلام گردید و به تدریج درکل کشورگسترش یافت. هدف این مطالعه بررسی شاخص‌های بیماریابی این برنامه از سال 85-80 و مقایسه آن‌ها با حد انتظار کشوری بود. روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی مقطعی طولی بود. نمونه‌گیری به روش سرشماری وحجم نمونه شامل اطلاعات کلیه بیمارانی بود که طی سال‌های 85-80 تحت پوشش برنامه بهداشت روان قرار داشتند. این اطلاعات از طریق بررسی مستندات فرم استاندارد جمع‌آوری اطلاعات بیماران بهداشت روان کشوری وزارت متبوع صورت پذیرفت. در پایان هرسال نیز اطلاعات بیماران بهداشت روان همان سال جمع‌بندی گردید و نتایج با نرم‌افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. دراین مطالعه بیماران شناسایی شده و تحت پوشش بهداشت روان (روانی شدید، روانی خفیف ، صرع ، عقب ماندگی ذهنی و سایر موارد) در هر سال، مشخص و با حد انتظار کشوری مقایسه شدند. 05/0>p-value به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد. یافته‌ها: وضعیت شاخص‌های بیماریابی روانی شدید از 1.248 به 2.46 درهزار، روانی خفیف از 9.96 به 17.5 درهزار، صرع از 3.15 به5.26 درهزار، عقب مانده ذهنی از 3.82 به5.86 درهزار و سایر اختلالات روانی عصبی از 2.79 به 4.28 درهزار درطی سال های 1380تا 1385 افزایش یافت که نسبت به حد مورد انتظار کشوری بالاتر بود. نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که فراوانی بیماری خفیف روانی هم ازحد انتظار کشوری و هم نسبت به بیماری‌های شدید روانی، صرع، عقب‌ماندگی ذهنی و سایر اختلالات روانی عصبی بالاتر بود و لذا آموزش بیشتر بهورزان، افزایش سطح آگاهی مردم نسبت به علائم بیمارهای روانی و لزوم مراجعه به موقع به مراکز درمانی احساس می‌شود.