بررسی رابطه خودکارآمدی و هوش هیجانی با انگیزه پیشرفت در دانشجویان

مقدمه: با توجه به اهمیت و نقش نیروهای کارآمد و توانمند در کشور و رسالت مهم دانشگاه در پرورش استعدادهای دانشجویان و نظر به این‌‌‌که در ایجاد انگیزه پیشرفت عوامل درون داد شامل هوش هیجانی و خودکارآمدی نقش به‌سزایی دارند لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی و هوش هیجانی (emotional intelligence) با انگیزه پیشرفت در دانشجویان پیام نور انجام گرفت.روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی، 341 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور بیرجند که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی انتخاب شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل سه پرسش‌نامه هوش هیجانی شرینگ، خودکارآمدی عمومی شرر و انگیزه پیشرفت تحصیلی هرمنس بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار 15 spssو آزمون‌های آماری t مستقل، آنالیزواریانس یک‌طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره در سطح 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: از میان دانشجویان مورد مطالعه 174 نفر (51 % )مذکر و 262 نفر (76/7%) مجرد بودند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد رابطه مثبت و معنی‌داری بین خودکارآمدی و نیز مولفه‌های خودآگاهی و مهارت اجتماعی با انگیزه پیشرفت تحصیلی وجود دارد. میانگین نمره انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانشجویان مونث نسبت به مذکر و میانگین نمره خودکارآمدی در دانشجویان مذکر نسبت به مونث بیشتر است؛ ولی از نظر هوش هیجانی در دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. هم‌چنین در هیچ‌کدام از متغیرهای مذکور در رده‌های مختلف سنی و نیز رشته های مختلف تحصیلی تفاوتی به دست نیامد.نتیجه‌گیری: نظر به این‌که همبستگی مثبت و معنی‌داری بین خودکارآمدی، خودآگاهی و مهارت اجتماعی با انگیزه‌ی پیشرفت تحصیلی دانشجویان مشاهده گردید لذا پیشنهاد می‌شود که با افزایش خودکارآمدی و هوش هیجانی از طریق اعمال روش‌های مناسب و غنی کردن محیط پرورشی، انگیزه‌ی پیشرفت تحصیلی دانش‌جویان را ارتقا دهیم.