بررسی ارتباط میان خودکارآمدی، موانع و حمایت اجتماعی درک شده با رفتارهای ارتقا دهنده سلامت سالمندان شهرستان دنا در سال 1391-1390

مقدمه: رفتارهای ارتقادهنده سلامت یکی از معیارهای عمده تعیین‌کننده سلامت می‌باشند و از طرفی این رفتارها در سالمندان، تاثیر بالقوه‌ای در پیشبرد سلامتی و کیفیت زندگی آنان داشته و به همان نسبت موجب کاهش هزینه‌های مربوط به مراقبت‌های بهداشتی خواهند شد. لذا این مطالعه با هدف شناسایی تاثیر خودکارآمدی، موانع و حمایت اجتماعی درک شده در تعیین این رفتارها در سالمندان شهرستان دنا انجام شد. روش‌ها: در مطالعه حاضر که از نوع توصیفی تحلیلی بوده تعداد 120 نفر از سالمندان( شامل 59 زن و 61 مرد) شهرستان دنا به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده‌های این مطالعه از طریق پرسش‌نامه‌ای مشتمل بر قسمت‌های متفاوت (مشخصات دموگرافیگ، رفتارهای ارتقادهنده سلامت ،خودکارآمدی، موانع و حمایت اجتماعی درک شده از رفتارهای ارتقادهنده سلامت) جمع‌آوری گردید. از آمار توصیفی و آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون ، t مستقل و آنالیز رگرسیون خطی چندگانه جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: میانگین نمره رفتارهای ارتقادهنده سلامت 10.7± 57.5 بود. میان خودکارآمدی و حمایت اجتماعی درک شده با رفتارهای ارتقادهنده سلامت به طور کلی و خرده مقیاس‌های مدیریت استرس، فعالیت بدنی، روابط اجتماعی بین‌فردی و پیشگیری ارتباط مثبت معنی‌دار مشاهده شد ( p<0.001). بین موانع درک شده و رفتارهای ارتقادهنده سلامت به طور کلی و خرده مقیاس مدیریت استرس رابطه معنی‌دار معکوس دیده شد. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش که بیانگر ارتباط مستقیم خودکارآمدی و حمایت اجتماعی درک شده با انجام رفتارهای ارتقادهنده سلامت می‌باشد، مسوولین و مراقبین بهداشتی می‌توانند با طرح‌ریزی برنامه‌های آموزش ارتقاسلامت، زمینه افزایش خودکارآمدی و هم‌چنین خانواده‌ها نیز از طریق فراهم آوردن حمایت‌های عاطفی لازم جهت سالمندان، زمینه افزایش حمایت اجتماعی و به دنبال آن تغییر رفتار را برای سالمندان فراهم نمایند.