میزان خودکارآمدی پژوهشی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان براساس مقیاس خودکارآمدی پژوهشی

مقدمه: یکی از مهم‌ترین عوامل موثر بر انجام تحقیق در دانشجویان، باورهای آن‌ها نسبت به توانایی‌هایشان در این زمینه است. هم‌چنین آگاهی اساتید و مربیان از خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان، می‌تواند نقش به‌سزایی در تربیت دانشجویان پژوهشگر داشته باشد. هدف این پژوهش، تعیین میزان خودکارآمدی پژوهشی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان براساس مقیاس خودکارآمدی پژوهشی می‌باشد.روش‌ها: روش پژوهش، پیمایشی تحلیلی و نوع مطالعه مقطعی است که در سال 1391انجام گرفت. جامعه آماری، همه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می‌باشد که بر اساس جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه 344 دانشجو به دست آمد. روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه و سهم هر دانشکده یکسان (44 نفر) بود. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش‌نامه استاندارد (شامل 7 بعد) با طیف لیکرت (5 گزینه‌ای) است. روش گردآوری اطلاعات مراجعه حضوری به دانشکده‌های مذکور بوده است. نوع آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس یک طرفه و t مستقل) و نرم‌افزار مورد استفاده جهت تجزیه و تحلیل داده ها spss نسخه 21 می‌باشد.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد، بعد اخلاق پژوهش بیشترین میانگین و بعد پژوهش کیفی کمترین میانگین را در بین ابعاد خودکارآمدی پژوهشی به خود اختصاص داده‌اند. هم‌چنین مقایسه نمره کلی خودکارآمدی پژوهشی با ویژگی‌های جمعیت‌شناختی حاکی از این بود که تفاوت معنی‌داری بین نمره کلی خودکارآمدی پژوهشی با جنس، دانشکده و مقطع تحصیلی وجود ندارد (0.05