بررسی ارتباط بار کاری ذهنی با اختلالات اسکلتی عضلانی در بین پرستاران بیمارستان الزهرا با استفاده از شاخص بار کاری nasaو cmdq

مقدمه: بارکاری ذهنی یک مفهوم کلی در ادبیات ارگونومی و فاکتورهای انسانی و یک ساختار پیچیده و چند بعدی است که به وسیله نیازهای کاری خارجی، محیط، فاکتورهای روانی و سازمانی، توانایی‌های ذهنی و سازمانی تحت‌تاثیر قرار می‌گیرد. هدف از این مطالعه ارزیابی بارکاری ذهنی و تاثیر آن روی ناراحتی‌های اسکلتی عضلانی در بین پرستاران شاغل در بخش‌های مختلف بیمارستان می‌باشد.روش‌ها: این یک مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی بود که روی 247 نفر از پرستاران مرکز آموزشی درمانی الزهرا اصفهان که به طور تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند، در تابستان 1392 انجام گرفت. جهت جمع‌آوری داده‌ها از نسخه فارسی پرسش‌نامه تخصصی nasa-tlx (national aeronautics and space administration task load index) ( برای اندازه‌گیری بار ذهنی) و از پرسش‌نامه ناراحتی‌های اسکلتی - عضلانی کرنل cmdq)) استفاده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از نرم‌افزار آماری spss20 و به وسیله آزمون همبستگی پیرسون، اسپیرمن و رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد.یافته‌ها: ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین میزان ناراحتی‌های اسکلتی عضلانی پرستاران به ترتیب با ابعاد بارکاری ناامیدی، بارکاری کل، نیاز زمانی، تلاش و نیاز فیزیکی رابطه معنی‌داری وجود داشت( 0.211، 0.216، 0.277، 0.277، 0.304 =r) ولی بین ابعاد بارکاری عملکرد و نیاز ذهنی با شیوع ناراحتی های اسکلتی- عضلانی در میان پرستاران رابطه مستقیم وجود نداشت (0.05>0.304p< =r )نتیجه‌گیری: میزان ناامیدی پرستاران ارتباط مستقیمی با ناراحتی‌های اسکلتی عضلانی داشت. این نشان می‌دهد که استرس یک جز جدایی‌ناپذیر در محیط‌ های کاری بیمارستان‌ها می‌باشد. بنابراین بایستی یکی از اولویت‌های اصلی مدیران بیمارستان‌ها کاهش استرس در محیط کار پرستاران باشد