شاخص فشار نسبی : ارزیابی ریسک مشاغل صنایع نساجی از دیدگاه ماکروارگونومی

مقدمه: ارزیابی ریسک ماکروارگونومی یکی از روش‌های ارزیابی ریسک ارگونومی جهت شناسایی انواع خطراتی می‌باشد که افراد در محیط‌ های کاری با آن‌ها مواجهه هستند. شاخص فشار نسبی یکی از روش‌های ارزیابی ریسک ماکروارگونومی است که قادر به شناسایی ریسک فاکتورهای مرتیط با بروز مخاطرات شغلی در محیط کار می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی ریسک ارگونومیکی مشاغل موجود در صنایع نساجی با شاخص فشار نسبی بود.روش‌ها: این مطالعه به روش سرشماری و در بین156 نفر از پرسنل شاغل درصنایع نساجی در سه شیفت کاری صبح، عصر و شب انجام گرفت. جهت محاسبه شاخص فشار نسبی،معادل‌های گوناگونی برای اجزای کار تعریف شده که توسط آن‌ها این شاخص محاسبه می‌گردد. ارزش نهایی برای شاخص فشار نسبی،یک معیار بین صفر تا 10 می‌‌باشد که عدد صفر بر خطرناک/ ناایمن/ بدون بهره‌ور بودن و عدد 10 بر بی خطر/ ایمن/ بهره ور بودن دلالت دارد.یافته‌ها: آزمون آماری anova نشان داد که در بین 6 حیطه شاخص فشار نسبی، حیطه‌ی کار دستی و حواس در بین شیفت‌های کاری مختلف در صنایع نساجی دارای ارتباط معنی‌داری با خطر بروز مخاطرات شغلی می‌باشند ( p<0.05). هم‌چنین حیطه‌های پوسچر و حمل دستی بار به ترتیب با میانگین (0.11)6.19 و (0.41)9.14 کمترین و بالاترین نمره را در بین 6 حیطه شاخص فشار نسبی به خود اختصاص دادند.نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های حاصل از پژوهش، وضعیت بدنی افراد در هنگام کار و کار دستی به‌عنوان تاثیرگذارترین عوامل در بروز مخاطرات شغلی در بین افراد شاغل در صنایع نساجی شناخته شدند. لذا حفظ پوسچر مناسب در هنگام فعالیت وکاهش میزان فعالیت‌هایی دستی توسط افراد در طی هر شیفت کاری می تواند تاثیر به‌سزایی در کاهش مخاطرات شغلی داشته باشد.