بررسی ارتباط بین استرس شغلی با رضایت شغلی در بین ماماهای شاغل

چکیده مقدمه: استرس شغلی یکی از عوامل مهم ایجاد عوارض جسمی و روانی و همچنین نارضایتی شغلی در ماماها و در نتیجه کاهش کیفیت خدمات ارایه شده می‌باشد. از آنجا که سلامت جسمی و روحی ماما به طور مستقیم و غیرمستقیم می‌تواند روی سلامت مادران و نوزادان تاثیر بگذارد، این مطالعه به منظور بررسی رابطه بین استرس شغلی و رضایت‌مندی شغلی ماماهای شاغل در بخش زایشگاه صورت گرفت.روش‌ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود .جامعه پژوهش شامل 106 مامای شاغل در زایشگاه‌های شهر اصفهان می‌شدند. روش جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه‌ بود و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه20 و آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (آنالیز واریانس یک‌طرفه، همبستگی پیرسون و اسپیرمن و آزمون t مستقل) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین نمره استرس شغلی ماماها 8/25 ± 41 از نمره 100 و میانگین نمره رضایت شغلی آنها 43/16± 75/44 می‌باشد. آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون ارتباط معنی‌داری بین استرس شغلی و رضایت‌مندی شغلی ماماها نشان داد (001/0 > p و 806/0-=r ). همچنین بین میزان استرس شغلی و جنبه‌های مختلف رضایت شغلی نیز رابطه معنی‌دار وجود دارد (05/ > p). در این مطالعه بین استرس شغلی و رضایت کلی شغلی با مشخصات فردی مثل سن و وضعیت تاهل و میزان سابقه کاری و میزان تحصیلات رابطه معنی‌دار وجود نداشت.نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش پیشنهاد می‌شود که مدیران برنامه‌ریزی سازمان‌های بهداشتی درمانی با به کارگیری استراتژی‌هایی به منظور کاهش میزان استرس و پیشگیری از آثار روانی و جسمانی آن بر شاغلین حرفه مامایی و در نتیجه افزایش میزان رضایتمندی شغلی آنها اقدام کنند که این می‌تواند گامی در جهت افزایش بهره‌وری سازمان‌های بهداشتی‌درمانی و همچنین کیفیت خدمات ارایه شده به دو قشر آسیب‌پذیر جامعه یعنی مادران و نوزادان باشد.