بررسی اثربخشی آموزش روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر کمال‌گرایی مراجعان مراکز مشاوره شهر اصفهان

چکیده مقدمه: کمال‌گرایی ویژگی شخصیتی است که با تلاش برای بی‌عیب بودن و وضع استانداردهای بسیار بالا برای عملکرد و گرایش به ارزیابی منتقدانه رفتار خود و دیگران مشخص می‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر کیفیت زندگی درمانی بر کمال‌گرایی بوده است.روش‌ها: پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه بوده، جامعه آماری این پژوهش افراد مراجعه‌کننده به 3 مراکز مشاوره شهر اصفهان (مرکز مشاوره دولتی دانشگاه صنعتی، مرکز مشاوره بوستان، مرکز مشاوره الفبای زندگی) در سال 1391 بودند. نمونه پژوهش شامل 32 مراجعه‌کننده بود که از بین افراد در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. مراجعه‌کنندگان گروه آزمایش، به مدت 8 جلسه در هشت هفته تحت آموزش به شیوه کیفیت زندگی درمانی قرار گرفتند و در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار اندازه‌گیری، سیاهه کمال‌گرایی هیل با ضریب آلفای کرونباخ 92/0 است. داده‌ها توسط نرم‌افزار spss نسخه 18 و روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و 05/0p < از نظر آماری معنادار تلقی شد.یافته‌ها: این تحقیق نشان داد که قبل از آموزش، اختلاف معنی دار بین گروه های مورد مطالعه در نمرات کمال گرایی وجود نداشت(p > 0/01). اما پس از مداخله آموزشی، افزایش معنی داری در میانگین نمرات کمال گرایی در گروه مداخله ملاحظه گردید (01/0p < ). همچنین این روش پس از مداخله آموزشی، بر روی گروه مداخله بر خرده مقیاسهای کمال‌گرایی از جمله حساسیت بین فردی، تلاش برای عالی بودن، درک فشار از سوی والدین، نظم وسازماندهی، هدفمندی ، استانداردهای بالا برای دیگران وکمال گرایی انطباقی وغیر انطباقی تاثیر داشته است(05/0p < ).نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش تاییدکننده تاثیر مثبت آموزش کیفیت زندگی درمانی بر کمال‌گرایی افراد می‌باشد و می‌توان در مراکز درمانی با توجه به ارتباط بیماری‌های روان تنی با کمال‌گرایی و به ویژه در مراکز آموزشی جهت کاهش کمال‌گرایی ناسالم افراد برنامه‌های عملی تدوین و اجرا نمود.