مقایسه الگوی فعالیت عضلات اندام تحتانی قبل و بعد از فرود تک‌پا

چکیده مقدمه: حرکت فرود تک پا از جمله حرکات ورزشی متداول است که احتمال آسیب‌دیدگی اندام تحتانی در آن زیاد است. با وجود این، بیومکانیک این حرکت کمتر مورد توجه قرار گرفته است، بنابراین هدف مطالعه حاضر مقایسه الگوی فعالیت عضلات اندام تحتانی در مراحل قبل و بعد از فرود تک پا بود.روش‌‌ها: مطالعه نیمه‌تجربی حاضر روی 13 نفر از دانشجویان مرد رشته تربیت بدنی در سال 1391 انجام شد. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات سرینی میانی، دوسررانی، دوقلوی داخلی، نعلی و درشت‌نی قدامی همزمان با داده‌های نیروهای عکس‌العمل زمین اندازه‌گیری گردید. آزمودنی‌هاحرکت فرود تک پا را از ارتفاع 30 سانتی‌متر روی صفحه نیرو انجام دادند. حرکت فرود به دو مرحله تقسیم گردید: 100 میلی ثانیه قبل از تماس آغازین پا با زمین و 100 میلی ثانیه بعد از تماس پا با زمین (مرحله جذب نیرو). آزمون‌های آماری آنالیز واریانس و t زوجی به ترتیب برای مقایسه فعالیت عضلات در هر مرحله و بین مراحل فرود استفاده شدند. سطح معنی‌داری 05/0p? در نظر گرفته شد.یافته‌ها: آزمون آنالیز واریانس اختلاف معناداری را در فعالیت عضلات در هر دو مرحله نشان داد (001/0p?). نتایج آزمون t زوجی نشان داد میزان فعالیت عضلات سرینی میانی، دو سر رانی، نعلی و درشت‌نی قدامی در مرحله جذب نیرو بیشتر از مرحله قبل از فرود بود (05/0p?)، درحالی‌که میزان فعالیت عضله دوقلوی داخلی در مرحله قبل از فرود بیشتر از مرحله جذب نیرو بود (001/0p?).نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد اندام تحتانی با فعال‌سازی عضله دوقلوی داخلی قبل از تماس پا زمین خود را برای جذب نیروها هنگام فرود آماده می‌کند. بعد از تماس با زمین نیز با توجه به نوع فرود به کار رفته در مطالعه حاضر (فرود سخت) عضلات پلنتارفلکسور نقش اصلی را در جذب نیروهای عکس‌العمل زمین در حرکت فرود تک پا بر عهده دارند.