تعیین الگوی عوامل بازدارنده از مشارکت در فعالیت‌های ورزشی کارکنان بیمارستان‌های آموزشی شهر اصفهان بر اساس مدل سلسله مراتبی اوقات فراغت

مقدمه: رابطه بین اوقات فراغت و کار از دیرباز مورد توجه بوده است. از آن به عنوان عاملی در جهت ایجاد انگیزه شغلی و رضایت‌مندی در کارکنان یاد می‌شود. در این راستا نیاز کارکنان در محیط‌های کاری ویژه مثل بیمارستان‌ها به خاطر وجود تنیدگی شغلی و فشارهای کاری، بیش از بیش احساس می‌شود. از این رو توجه به اوقات فراغت و برنامه‌ریزی دقیق آن با تاکید بر فعالیت‌های جسمانی، عاملی در جهت شادابی روحی و آمادگی جسمانی کارکنان است. این امر زمینه را برای ارایه خدمات بهتر از سوی بیمارستان‌ها فراهم می‌کند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین الگوی عوامل بازدارنده از مشارکت در فعالیت‌های ورزشی در اوقات فراغت کارکنان بیمارستان‌های آموزشی شهر اصفهان با استفاده از مدل سلسله مراتبی بود.روش‌ها: پژوهش حاضر از دسته مطالعات توصیفی بودکه به صورت مقطعی و پیمایشی اجرا شد. جامعه آماری در این پژوهش، کلیه کارکنان شاغل در بخش‌های مختلف بیمارستان‌های آموزشی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. نمونه مورد مطالعه از طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای همراه با طبقه‌بندی متناسب با حجم طبقات انتخاب شد. کل حجم نمونه مورد نیاز برای انجام این پژوهش بر اساس روش krejcie و morgan 345 نفر تعیین گردید. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسش‌نامه‌ای که در اختیار شرکت‌کنندگان قرار گرفت، جمع‌آوری گردید. در این پژوهش، تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و تحلیل عاملی اکتشافی صورت گرفت.یافته‌ها: در این پژوهش، ترتیب و توالی عوامل سه‌گانه فردی، بین فردی و ساختاری تابع مدل سلسله مراتبی عوامل بازدارنده برای پرداختن به فعالیت‌های ورزشی در اوقات فراغت به دست نیامد. به ترتیب عوامل ساختاری، عوامل فردی و در نهایت عوامل بین فردی به لحاظ اولویت قرار گرفتند. در عوامل ساختاری عوامل‌ اقتصادی بیشترین نقش را در عدم مشارکت در فعالیت‌های ورزشی ایفا نمودند.نتیجه‌گیری: جهت افزایش مشارکت کارکنان بیمارستان‌ها در فعالیت‌های ورزشی در اوقات فراغت، مدیران بیمارستان‌ها می‌بایست علاوه بر تلاش برای تعدیل و به حداقل رساندن عوامل بازدارنده، با فرهنگ‌سازی و ایجاد بستری مناسب برای مشارکت کلیه کارکنان بیمارستان‌ها در فعالیت‌های ورزشی، سلامت جسمانی و روانی کارکنان را بهبود و بهره‌وری آنان را افزایش دهند.