بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد دانشجویان دانشگاه‌های شهر اصفهان نسبت به خوددرمانی با دارو

مقدمه: خوددرمانی یکی از شایع‌ترین اعمال در سراسر جهان است. آمار و اطلاعات گویای افزایش شیوع مصرف خودسرانه داروها در کشور ایران است. از این رو این مطالعه با هدف بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد دانشجویان دانشگاه‌های شهر اصفهان در خصوص خوددرمانی انجام گرفت.روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی، تحلیلی و مقطعی بود که 600 نفر از دانشجویان دانشگاه‌های اصفهان در آن شرکت نمودند. با توجه به وجود 3 دانشگاه دولتی در سطح شهر اصفهان، نمونه‌گیری در مطالعه حاضر به صورت چند مرحله‌ای و بر اساس تعداد کل دانشجویان هر دانشگاه صورت گرفت. اطلاعات به وسیله پرسش‌نامه محقق ساخته جمع‌آوری گردید. اعتبار پرسش‌نامه با استفاده از روش اعتبار محتوا و پایایی ابزار نیز از طریق همسانی درونی (7/0) تایید شد. پس از گردآوری اطلاعات، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 15spss و آزمون‌های آماری همبستگی pearson، t independent و anova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: میانگین نمره آگاهی (9/17 ± 93/83) و عملکرد صحیح (49/6 ± 58/97) دانشجویان در سطح بالایی قرار داشت، اما نگرش دانشجویان در زمینه خوددرمانی در سطح متوسطی قرار داشت. در این مطالعه 2/14 درصد از دانشجویان در طی 2 ماه گذشته حداقل در مورد یک بیماری اقدام به مصرف خودسرانه دارو نمودند. بیشترین فراوانی خوددرمانی به تفکیک نوع بیماری شامل سرماخوردگی و به تفکیک نوع دارو، شامل داروهای مسکن بود. عمده‌ترین علل خوددرمانی نیز تجربه قبلی از بیماری و در دسترس بودن داروها و مهم‌ترین عامل پیش‌گیری‌کننده در زمینه خوددرمانی، عدم اعتقاد به خوددرمانی بود.نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش، ارایه آموزش‌هایی به دانشجویان در جهت اصلاح نگرش آنان ضروری به نظر می‌رسد تا علاوه بر بهبود عملکرد آنان، از تاثیر این نگرش به عنوان افراد تحصیل کرده در جامعه جلوگیری شود.