الگوی اپیدمیولوژیک خودکشی در استان ایلام در سال 1384

مقدمه: خودکشی یک مشکل مهم بهداشت عمومی در اغلب کشورها است. شواهد نشان می‌دهند که سالانه نزدیک به یک میلیون نفر در سراسر جهان در اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند. طبق آمار رسمی، روزانه 13 مورد خودکشی نیز در ایران رخ می‌دهد. هدف از انجام این پژوهش تعیین الگوی اپیدمیولوژیک خودکشی در استان ایلام و مطالعه برخی از عوامل مرتبط بر آن بود.روش‌ها: این مطالعه مقطعی در سال 1384 به انجام رسید. بدین ترتیب که داده‌های مربوط به تمام موارد خودکشی موفق ثبت شده در پزشکی قانونی استان ایلام در سال مورد نظر (88 مورد) به وسیله چک لیست جمع‌آوری و با استفاده از نرم‌افزار spss و با بهره‌گیری از آزمون‌های t و 2? مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: از نظر جنسیت 60 درصد از موارد مرد و از نظر قومیت 90 درصد کرد بودند. میانگین و انحراف معیار سنی افراد خودکشی کرده برابر با 17 ± 2/29 سال بود. به علاوه، 2/60 درصد از واحدهای پژوهش مجرد، 1/34 درصد متاهل، 4/3 درصد مطلقه و 3/2 درصد از آنان بیوه بوده‌اند. همچنین، روش‌های مورد استفاده برای خودکشی در 49 درصد از موارد خودسوزی، 18 درصد اسلحه گرم و 18 درصد حلق‌آویز بوده است.نتیجه‌گیری: با توجه به پایین بودن میانگین سنی افراد خودکشی کرده، بالاتر بودن فراوانی خودکشی در افراد مجرد و بالاتر بودن فراوانی استفاده از روش‌های خشن به ویژه خودسوزی، ضرورت برنامه‌ریزی جامع در جهت کاهش بروز موارد خودکشی در استان ایلام توصیه می‌شود.