بررسی فاکتورهای موثر بر انجام فعالیت فیزیکی منظم در بین پرسنل فوریت‌های پزشکی استان همدان با بهره‌گیری از مدل اعتقاد بهداشتی

مقدمه: در حال حاضر با توجه به ماشینی شدن شیوه زندگی و کاهش تحرک و فعالیت فیزیکی بیماری‌های غیر واگیر در حال افزایش است. در این بین پرستاران و پرسنل فوریت‌های پزشکی از جمله افرادی هستند که به واسطه شغل پراسترس خود و شیفت‌های کاری فشرده فعالیت فیزیکی کافی ندارند. این مطالعه با هدف بررسی فاکتورهای موثر بر فعالیت فیزیکی منظم در بین پرسنل فوریت‌های پزشکی استان همدان با بهره‌گیری از مدل اعتقاد بهداشتی انجام شد.روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که بر روی پرسنل فوریت‌های پزشکی استان همدان انجام گرفت. نحوه انجام مطالعه بدین شرح بود که ابتدا کلیه پرسنل استخدامی رسمی و پیمانی پایگاه‌های اور‍ژانس استان همدان برای مطالعه انتخاب شدند که تعداد آنان 102 نفر بود. سپس پرسش‌نامه طراحی شده بر مبنای مدل اعتقاد بهداشتی و پرسش‌نامه فعالیت فیزیکی ipaq در اختیار آنان قرار داده شد. کلیه تجزیه و تحلیل‌های این پژوهش به وسیله ورود داده‌ها به برنامه spss انجام گرفت.یافته‌ها: در این مطالعه 5/73 درصد از افراد فعالیت جسمانی ضعیف داشتند. همچنین نتایج نشان داد که بین خودکارامدی ورزش و فعالیت فیزیکی منظم رابطه معنی‌دار آماری وجود دارد (036/0 = p). بین فواید و موانع درک شده با خودکارامدی ورزش نیز رابطه معنی‌دار آماری وجود دارد (001/0 = p). اما بین فواید و موانع درک شده با انجام فعالیت فیزیکی رابطه معنی‌داری یافت نشد.نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش، بیشتر پرسنل فعالیت جسمانی کافی ندارند، از این رو با تقویت خودکارامدی ورزش و از طرفی ارتقای آگاهی و دانش آنان در مورد فواید و موانع ورزش باید زمینه انجام فعالیت فیزیکی منظم را به ویژه در محیط کار افزایش داد.