بررسی میزان آلودگی صدا و اثرات آزاردهندگی آن در بیمارستان‌های شهر همدان

مقدمه: بیمارستان به عنوان محیط ارایه خدمات درمانی، تحت تاثیر منابع آلودگی صدا قرار دارد که می‌تواند از جنبه بهداشتی و آسایشی بر بیماران و کارکنان تاثیر منفی داشته باشد. علاوه بر نیاز کارکنان به محیطی آرام برای خدمت‌دهی مطلوب، توجه به آسایش بیماران در زمان بستری در روند بهبود بیماری آنان بسیار حایز اهمیت است. هدف این مطالعه، بررسی میزان آلودگی صدا در بخش‌های مختلف بیمارستان و تعیین میزان آزار صوتی در بین کارکنان آن بود. روش‌ها: تراز معادل فشار صوت در طول روز در 302 ایستگاه تعیین شده در بخش‌های مختلف و محوطه 8 بیمارستان شهر همدان با استفاده از دستگاه صداسنج 1358-tes اندازه‌گیری گردید. همچنین پرسش‌نامه استاندارد شده‌ای با ضریب پایایی 991/0 جهت بررسی میزان شیوع آزار صوتی در بین 186 نفر از کارکنان توزیع و تکمیل گردید.یافته‌ها: میانگین تراز معادل فشار صوت در فضای داخل و خارج بیمارستان‌ها به ترتیب برابر با db (a) 8/55 و db (a) 2/56 بود و در داخل بیمارستان‌های آموزشی و غیر آموزشی، به ترتیب برابر با db (a) 57 و db (a) 54 بود. به صورت کلی 17 درصد کارکنان احساس آزار صوتی خفیف، 22 درصد آزار صوتی متوسط، 16 درصد آزار صوتی شدید و 45 درصد آزار صوتی بسیار شدید داشتند. علاوه بر این میزان آزار صوتی در زنان 10 درصد بیشتر از مردان تعیین گردید.نتیجه‌گیری: با توجه به حدود مجاز استاندارد صدای کشور در بیمارستان، وجود آلودگی صدا در بیمارستان‌های مورد مطالعه آشکار است. بر این اساس افزایش آگاهی کارکنان و مسوولین بیمارستان‌ها و جامعه نسبت به اهمیت پایین نگاه داشتن سطح صدا، بهسازی محیط بیمارستان و یا تغییر مکان و نوسازی از پیشنهادهای این مطالعه بود.