کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت نوع 2: بررسی نقش خودکارامدی

مقدمه: دیابت شایع‌ترین بیماری متابولیک در انسان است و عوارض مزمن متعددی نظیر اختلالات بینایی، کلیوی، عروقی و عصبی دارد که همگی کیفیت زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این راستا خودکارامدی به عنوان یک عامل بسیار مهم شناخته شده است که تا چه اندازه بیمار می‌تواند مسایل مربوط به کنترل بیماری خود را شخصاً انجام دهد. لذا هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط بین خودکارامدی و کیفیت زندگی بیماران زن مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی بود که بر روی 187 نفر از بیماران زن مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت شهر همدان انجام گرفت. نمونه‌گیری به صورت تصادفی ساده از بین مراجعین صورت گرفت. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسش‌نامه کیفیت زندگی خلاصه شده سازمان جهانی بهداشت و پرسش‌نامه خودکارامدی درک شده در خصوص کنترل بیماری استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری 13spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: میانگین سال‌های ابتلا به دیابت در شرکت‌کنندگان 86/9 با انحراف معیار 77/6 سال بود. به طور کلی میانگین نمره کیفیت زندگی 92/79 (نمره کل 130) بود. بین شغل، سال‌های ابتلا به بیماری و میزان تحصیلات با کیفیت زندگی از نظر آماری رابطه معنی‌داری مشاهده شد (05/0 > p). همچنین بین خودکارامدی و کیفیت زندگی بیماران رابطه معنی‌داری دیده شد (05/0 > p).نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر ارتباط معنی‌داری را بین خودکارامدی و کیفیت زندگی نشان داد. در این خصوص پرستاران و سایر پرسنل بهداشتی- درمانی می‌توانند با آموزش‌های مناسب خود نقش مهمی را در افزایش میزان اطمینان در انجام رفتارهای مراقبت از خود و به تبع آن بهبود کیفیت زندگی بیماران داشته باشند.