مقایسه پیامدهای سلامتی مرتبط با نوبت‌کاری در دو نظام 12 ساعته اقماری و 8 ساعته غیراقماری در صنایع پتروشیمی ایران

مقدمه: دو نوع برنامه نوبت کاری متداول در صنایع پتروشیمی کشور، برنامه‌های 12 و 8 ساعته بوده است که هر یک می‌تواند پیامدهای سلامتی گوناگونی برای فرد نوبت‌کار در پی داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف، مقایسه پیامدهای سلامتی ناشی از کار در نظام‌های 12 ساعته اقماری و 8 ساعته غیراقماری در کارکنان نوبت‌کار صنایع پتروشیمی ایران انجام شده است.روش‌ها: این مطالعه مقطعی، در 21 شرکت پتروشیمی وابسته به شرکت ملی صنایع پتروشیمی انجام گرفت. جمعیت مورد مطالعه 1630 کارگر نوبت‌کار (1034 نوبت‌کار شاغل در نظام غیراقماری و 596 نوبت‌کار شاغل در نظام اقماری) بود. داده‌های این مطالعه به وسیله پرسش‌نامه‌ای متشکل از سوالاتی در زمینه ویژگی‌های دموگرافیک، نظام نوبت‌کاری و مشکلات سلامتی جمع‌آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 5/11spss انجام گردید و مقدار p کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.یافته‌ها: میانگین سابقه کار در نظام نوبتی برای نوبت‌کاران اقماری و غیراقماری به ترتیب 65/3 ± 80/3 و 92/6 ± 24/8 سال به دست آمد. شیوع مشکلات سلامتی در بین نوبت‌کاران اقماری بیش از غیراقماری بود و این اختلاف در مورد اختلالات گوارشی و اسکلتی- عضلانی معنی‌دار به دست آمد.نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که با وجود جوان‌تر بودن و سابقه شغلی کمتر نوبت‌کاران اقماری، کار در این نظام 12 ساعته پیامدهای سلامتی بیشتری نسبت به نظام 8 ساعته غیراقماری ایجاد نموده است.