تاثیر کم‌خوابی بر وزن بدن؛ مروری بر شواهد موجود

چاقی یک بیماری مزمن چند علیتی پیچیده است که شایع‌ترین اختلال متابولیسم چربی در انسان می‌باشد و ناشی از تعامل عوامل ژنتیکی و محیطی است. با توجه به روند سریع رو به رشد چاقی، عوامل محیطی، نقش مهم‌تری نسبت به عوامل ژنتیکی دارند. از بین عوامل محیطی می‌توان به دریافت‌ها و عادات غذایی، سطح فعالیت بدنی و الگو و مدت زمان خواب افراد اشاره کرد. مطالعاتی که تاکنون انجام شده‌اند، بیشتر به بررسی انرژی دریافتی افراد و سطح فعالیت بدنی افراد و تعادل بین آن دو پرداخته‌اند. با این حال الگو و مدت زمان خواب افراد از دیگر عوامل تاثیرگذار بر سیستم‌های فیزیولوژیکی است که کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعه مروری حاضر، به بررسی یافته‌های مطالعاتی که ارتباط مدت زمان خواب و وزن بدن را در بین بزرگسالان و نوجوانان بررسی کرده‌اند، به تفکیک خواهیم پرداخت. با استفاده از سیستم موتور جستجوی pubmed مطالعاتی با طراحی‌های مختلف (مقطعی و هم‌گروهی) که در بین سال‌های 2012-1990 چاپ شده بودند، بررسی شدند. خطر ابتلا به چاقی در بزرگسالانی که کمتر از 6 ساعت می‌خوابند بیشتر بود. همچنین اکثر مطالعات مقطعی در کودکان نیز نشان داده‌اند که کم‌خوابی با افزایش خطر ابتلا به چاقی همراه است. مطالعاتی که نشان داده‌اند کم‌خوابی با کاهش وزن همراه است بیشتر در بزرگسالان مسن‌تر انجام شده‌اند. محدودیت اصلی که در تمام این مطالعات به چشم می‌خورد، نامشخص بودن علت کم‌خوابی است که ممکن است به علت وقت ناکافی و یا اختلالات خواب باشد. به نظر می‌رسد کم‌خوابی با افزایش وزن همراه باشد که این رابطه در بزرگسالان جوان و کودکان بیشتر مشهود می‌باشد.