شیوع چاقی و اضافه وزن در دانشجویان دانشکده پزشکی

مقدمه: بررسی‌های اخیر حاکی از افزایش شیوع هشداردهنده چاقی در سراسر جهان می‌باشد. با توجه به افزایش آمار چاقی، اضافه وزن و چاقی شکمی در جامعه ایرانی و ارتباط این عارضه با شیوه زندگی و ساختارهای اجتماعی و شغلی، بررسی وضعیت شاخص‌های تن‌سنجی و میزان شیوع آن‌ها جهت انجام مطالعه‌ها و تحقیق‌های بعدی ضروری به نظر می‌رسد. هدف از انجام این تحقیق بررسی میزان شیوع چاقی، اضافه وزن و چاقی شکمی در دانشجویان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود.روش‌ها: در این مطالعه توصیفی، 215 نفر دانشجوی شاغل به تحصیل در رشته‌ها و مقاطع مختلف دانشکده پزشکی دانشگاه اصفهان به طریق نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. علاوه بر تکمیل فرم اطلاعاتی مشخصات آنتروپومتریک آنان طبق پروتکل استاندارد اندازه‌گیری شد.یافته‌ها: در این مطالعه مشخص شد که صفر درصد دختران و 88/5 درصد پسران دچار اضافه وزن (kg/m2 25 bmi > ) (body mass index یا bmi)، صفر درصد دختران و 92/3 درصد پسران دچار چاقی (kg/m2 30 bmi > ) و 31/5 درصد دختران و 95/4 درصد پسران دارای چاقی شکمی بودند. درصد افراد بدون این عارضه در دو گروه دختران و پسران اختلاف کمی داشت (7/52 در برابر 3/47 درصد). این شیوع‌ها با افزایش سن و سابقه فامیلی نسبت مستقیم داشت.نتیجه‌گیری: در این مطالعه شیوع اضافه وزن، چاقی و چاقی شکمی تفاوت چندانی در گروه‌های مختلف سنی، جنسی و حتی بر اساس سابقه فامیلی نداشت. پیشنهاد می‌گردد که عوامل خطر بروز چاقی، اضافه وزن و چاقی شکمی و عوامل موثر بر آن در مطالعه‌های آینده مورد بررسی قرار گیرد.