سازگاری شناختی بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به بیمارستان‌های تابعه دانشگاه علوم پزشکی تهران در تبعیت از درمان

مقدمه: دیابت نوع 2 به عنوان شایع‌ترین بیماری متابولیک با عوارض فراوان است و تبعیت از درمان در بهبود پیامدهای سلامتی این بیماران نقش به سزایی دارد. این پژوهش، با هدف بررسی سازگاری شناختی در تبعیت از درمان در بیماران دیابتی نوع 2 و تعیین عوامل موثر بر این سازگاری طراحی و انجام شد.روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که در سال 1391 انجام شد. جامعه پژوهشی در این مطالعه، بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به بیمارستان‌های تابعه دانشگاه علوم پزشکی تهران‌، حجم نمونه 480 نفر و نمونه‌گیری به روش تصادفی ساده با نمونه‌های در دسترس انجام شد. سازگاری شناختی در تبعیت از درمان بیماران دیابتی نوع 2 با استفاده از پرسش‌نامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با بیماری و سازگاری شناختی بر اساس مقیاس پنج درجه‌ای لیکرت اندازه‌گیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 5/11 با استفاده از آزمون‌های 2? و مدل رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی‌داری در این مطالعه 05/0 بود.یافته‌ها: جنسیت (001/0 = p)، وضعیت تاهل (001/0 > p)، سال‌های ابتلا به بیماری دیابت (001/0 > p)، وضعیت شغلی (001/0 > p)، سطح تحصیلات (001/0 > p)، سابقه خانوادگی مثبت دیابت (001/0 = p)، گروه‌های سنی (001/0 > p)، وضعیت درآمد (001/0 > p)، بیماری‌های زمینه‌ای همراه (02/0 = p) و hba1c (001/0 > p) با سازگاری شناختی در تبعیت از درمان دیابت ارتباط آماری معنی‌داری داشتند. در مدل رگرسیون لجستیک هم عوامل سن، وضعیت تاهل، درآمد، سابقه ابتلا به دیابت، وجود بیماری‌های زمینه‌ای همراه و سال‌های سپری شده با دیابت و hba1c شانس سازگاری بالا و معنی‌داری داشت.نتیجه‌گیری: با عنایت به تاثیر عوامل دموگرافیک و بالینی در میزان سازگاری شناختی در تبعیت از دیابت، ضرورت انجام مداخلات ارتقای سلامت مبتنی بر تیوری‌های سازگاری اجتناب‌ناپذیر بود.