مقایسه کفش‌های طبی با شاخص‌های ارگونومی و بررسی تاثیر این کفش‌ها بر عملکرد و کاهش دردهای عضلانی

مقدمه: کفش طبی راه‌هایی برای درمان ساختمان و عملکردهای مربوط به مشکلات پا را ارایه می‌کند. اشخاص با پای سالم نیازی به کفش طبی ندارند. کفش‌ها دارای طرح‌ها و ارتفاعات متفاوتی هستند و ممکن است با مواد متفاوتی بسته به ماهیت طراحی تصحیحات مورد نیاز صورت گیرد. سفارش یک کفش طبی مانند دارو مخصوص و ویژه هر شخص است. با این حال امروزه شرکت‌های زیادی محصولات خود را به عنوان کفش طبی به فروش می‌رسانند و افراد بدون آگاهی از نوع بیماری و بدشکلی و بدون نظر پزشک از این کفش‌ها به عنوان ابزار درمانی استفاده می‌کنند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تطابق کفش‌های طبی با شاخص‌های ارگونومی و تاثیر آن‌ها بر عملکرد فرد در قسمت کف پا، کمر و زانو بود.روش‌ها: در این بررسی ابتدا 4 نوع از کفش‌های موجود در بازار که به عنوان کفش طبی عرضه می‌شود انتخاب و با شاخص‌های ارگونومی کیفی مقایسه گردید و در مرحله دوم تاثیر این کفش‌ها بر تسکین دردهای عضلانی و افزایش عملکرد فرد در قسمت کف پا، کمر و زانو بررسی شد.یافته‌ها: هیچ کدام از کفش‌های انتخابی به طور کامل با استانداردهای ارگونومی تطابق نداشتند. همچنین تاثیر این کفش‌ها بر تسکین درد و افزایش عملکرد فقط در قسمت کف پا معنی‌دار بود.نتیجه‌گیری: در این مطالعه مشخص شد که کفش‌های عرضه شده به عنوان طبی حتی به طور کامل با شاخص‌های عمومی مربوط به کفش هم تطابق ندارند و استفاده از آن‌ها به عنوان ابزار درمانی مناسب نیست. در نتیجه آگاه کردن افراد جامعه در این رابطه می‌تواند مفید باشد. همچنین لزوم تدوین استاندارد و نظارت کافی بر تولید کفش به ویژه کفش‌های طبی، امری ضروری به نظر می‌رسد. انجام مطالعات مشابه برای جمع‌آوری اطلاعات بیشتر پیرامون این کفش‌ها پیشنهاد می‌شود.