ابعاد استرس شغلی و ارتباط آن با اختلالات اسکلتی- عضلانی در پرستاران

مقدمه: اطلاعات ناچیزی در مورد ابعاد استرس شغلی و ارتباط آن با اختلالات اسکلتی- عضلانی musculoskeletal disorders (msds) در پرستاران ایرانی در دسترس است. این پژوهش با هدف بررسی ابعاد استرس شغلی و ارتباط آن با شیوع علایم msds در پرستاران شاغل در بیمارستان‎های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد.روش‌ها: در این مطالعه مقطعی 385 نفر از پرستاران بیمارستان‎های دانشگاه علوم پزشکی شیراز شرکت نمودند. این افراد به روش نمونه‎گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. نسخه‎ فارسی پرسش‌نامه محتوای شغلی و پرسش‌نامه nordic برای جمع‎آوری داده‎ها استفاده شد. از آمار توصیفی و آزمون آماری mann-whitney u با استفاده از نرم‏افزار spss نسخه 5/11 برای تحلیل داده‏ها استفاده شد.یافته‌ها: میانگین (انحراف استاندارد) ابعاد آزادی تصمیم‏گیری (50/6) 15/58، نیازهای روان‌شناختی (14/5) 19/38، حمایت اجتماعی (67/3) 67/22، نیازهای فیزیکی (58/2) 03/16 و عدم امنیت شغلی (85/3) 74/7 به دست آمد. بر این اساس ابعاد آزادی تصمیم‏گیری و حمایت اجتماعی در سطح پایین و ابعاد نیازهای روان‌شناختی، نیازهای فیزیکی و عدم امنیت شغلی در سطح بالا قرار داشتند. طی 12 ماه گذشته 9/89 درصد از پرستاران، علایم این اختلالات را در یک یا چند ناحیه از دستگاه اسکلتی- عضلانی بدن خود تجربه کرده بودند که در بین آن‌ها کمردرد شایع‏ترین ناراحتی گزارش شده بود (8/61 درصد). از میان ابعاد استرس شغلی فقط زیر مقیاس بار فیزیکی ایزومتریک با شیوع کلی msds ارتباط آماری معنی‌داری داشت. بعد نیازهای روان‌شناختی و نیازهای فیزیکی شغل با اختلالات ناحیه ستون فقرات، بعد نیازهای فیزیکی شغل با اختلالات ناحیه اندام فوقانی و بعد آزادی تصمیم‏گیری، نیازهای روان‌شناختی و نیازهای فیزیکی شغل با اختلالات ناحیه اندام تحتانی از لحاظ آماری ارتباط معنی‌داری داشتند.نتیجه‌گیری: شیوع msds در پرستاران مورد مطالعه بالاست. در اغلب پرستاران مورد مطالعه سطح استرس شغلی بالا به دست آمد. بر اساس نتایج به دست آمده، هر گونه برنامه مداخله‏ای جهت پیشگیری از msds در پرستاران می‏بایست به ترتیب بر کاهش نیازهای فیزیکی، کاهش فشارهای روان‌شناختی و افزایش آزادی تصمیم‏گیری متمرکز شود.