بررسی پیش‌گویی کنندگی رفتارهای خودمراقبتی بر کنترل قند خون بیماران

مقدمه: بیماری دیابت درمان قطعی ندارد. مهم‌ترین استراتژی درمانی به کار گرفته شده برای کنترل آن، تبعیت از رفتارهای خودمراقبتی شامل رعایت رژیم غذایی ویژه، انجام فعالیت بدنی، پایش قند خون، مصرف روزانه داروهای تجویز شده و مراقبت از پا می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، شناسایی تفکیکی میزان تبعیت از ابعاد مختلف رفتارهای خودمراقبتی و ارزیابی قدرت پیش‌بینی کنندگی هر یک از این ابعاد بر کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تحت پوشش کلینیک دیابت دانشگاه علوم پزشکی قم بود.روش‌ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر به صورت یک مطالعه مقطعی بر روی 275 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند و شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انجام شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از «مقیاس خلاصه فعالیت‌های خودمراقبتی»، پرسش‌نامه ارزیابی سلامت شناختی، پرسش‌نامه ارزیابی افسردگی beck و نیز آزمون (hba1c) glycosylated hemoglobin استفاده گردید. آزمون‌های آماری ضریب همبستگی دو متغیره و رگرسیون خطی چند متغیره برای تحلیل داده‌ها و نرم‌افزار spss نسخه 17 برای تجزیه نهایی آن‌ها مورد استفاده قرار گرفت.یافته‌ها: مدل نهایی رگرسیون شامل متغیرهای پیش‌بین سطح تحصیلات، رفتارهای بعد مصرف دارو، تغذیه، فعالیت بدنی و پایش قند خون بوده و مدل پیشنهادی توانست 66 درصد واریانس متغیر hba1c را به عنوان شاخص کنترل قند خون پوشش دهد (001/0 > p).نتیجه‌گیری: در این مطاله ابعاد مختلف رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تاثیر متفاوتی بر کنترل قند خون داشته و در بین آن‌ها رفتارهای خودمراقبتی بعد مصرف دارو و تغذیه بیشترین تاثیر را بر آن داشتند.