ارزیابی سیستم‌های اسمز معکوس در بهبود کیفیت آب مورد استفاده در مایع همودیالیز بیمارستان‌های شهر اصفهان

مقدمه: کیفیت شیمیایی آب مورد استفاده در تهیه مایع دیالیز برای درمان بیماران همودیالیزی فاکتور بسیار مهمی است. از این رو آب مورد استفاده در تهیه مایع دیالیز را باید قبل از استفاده با روش‌های اختصاصی تصفیه نمود. هدف این مطالعه تعیین کارایی سیستم‌های اسمز معکوس در بهبود کیفیت آب مورد استفاده در تهیه مایع دیالیز است.روش‌ها: در این مطالعه توصیفی 40 نمونه آب از ورودی و خروجی از اسمز معکوس 5 بیمارستان شهر اصفهان در طی ماه‌های فروردین تا مرداد سال 1390 جمع‌آوری شد. سپس از نظر پارامترهای فیزیکوشیمیایی کلر باقی‌مانده، کلرامین، ph، سختی، آلومینیم، فلویور، مس، منگنز، کادمیوم، کروم، سرب و نیکل با استفاده از روش‌های استاندارد آزمایش‌ آب بررسی گردید.یافته‌ها: سیستم اسمز معکوس به طور معنی‌داری میزان کلر باقی‌مانده، کلرامین، سختی، سدیم، پتاسیم، فلوراید، نیترات، سولفات و منگنز آب خروجی از اسمز معکوس را کاهش داد، ولی تاثیر معنی‌داری بر کاهش میزان مس، روی، کادمیوم، کروم، سرب و آلومینیم نداشت. همچنین میزان نیترات، سختی، سرب، کادمیوم، کروم و آلومینیم در آب خروجی از اسمز معکوس از استاندارد آب همودیالیز بالاتر بود.نتیجه‌گیری: سیستم اسمز معکوس می‌تواند کیفیت آب مورد استفاده برای همودیالیز را بهبود دهد، اما نمی‌تواند سطح برخی از آلاینده‌ها را تا مقادیر توصیه شده برای مایع همودیالیز کاهش دهد. از این رو استفاده از این آب می‌تواند برای استفاده همودیالیز ایمن نباشد. بنابراین استفاده از روش‌های ترکیبی برای کنترل آلاینده‌های شیمیایی و اطمینان از همودیالیز با کیفیت خوب ضروری است.