بررسی مقدار آلومینیوم باقی‌مانده ناشی از انعقاد متداول و پیشرفته با استفاده از پلی‌آلومینیوم کلراید (PACL) در آب تصفیه شده

مقدمه: پلی‌آلومینیوم کلراید (pacl) یک منعقد کننده معدنی می‌باشد که در سال‌های اخیر کاربرد زیادی جهت حذف رنگ و کدورت در صنعت تصفیه آب پیدا کرده است. در اثر اضافه نمودن مواد منعقد کننده به آب، مقادیری از این مواد در آب حل شده و در آب تصفیه شده نهایی باقی می‌مانند. آلومینیوم یکی از موادی است که در منعقد کننده‌هایی با پایه آلومینیوم (مثل آلوم و pacl) وجود دارد و مقادیر ناچیزی از آن در آب، باعث بروز مشکلات بهداشتی زیادی مانند آلزایمر و آنسفالوپاتی دیالیزی می‌شود. آژانس حفاظت محیط زیست (epa) حداکثر غلظت مجاز آلومینیوم در آب آشامیدنی را mg/l 2/0 تعیین کرده است. انعقاد پیشرفته به صورت اضافه نمودن ماده منعقد کننده اضافی در جهت حذف مواد آلی طبیعی (natural organic matter یا nom)، به عنوان پیش‌سازهای محصولات جانبی گندزدایی (dbps) تعریف می‌شود و به عنوان بهترین تکنولوژی در دسترس جهت تصفیه و حذف این مواد استفاده می‌گردد.روش‌ها: این مطالعه بر روی تصفیه‌خانه آب اصفهان انجام شد و مقدار آلومینیوم باقی‌مانده در اثر اضافه نمودن pacl در انعقاد متداول و پیشرفته در مقیاس آزمایشگاهی جار تست مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که میانگین آلومینیوم باقی‌مانده در انعقاد پیشرفته بیشتر از انعقاد متداول می‌باشد، ولی مقدار آلومینیوم باقی‌مانده در این دو مرحله کمتر از حداکثر مجاز توصیه شده توسط epa می‌باشد.نتیجه‌گیری: با به کارگیری فرایند انعقاد پیشرفته به همراه استفاده از pacl، نه تنها اهداف اصلی این فرایند یعنی بالا بردن درصد حذف مواد آلی طبیعی و کدورت، محقق گردید؛ بلکه با چندین برابر کردن مصرف ماده منعقد کننده، مقدار آلومینیوم باقی‌مانده آن کمتر از حداکثر مجاز توصیه شده بود.