تجارب دانشجویان پرستاری از کارورزی با برنامه Mentorship: یک مطالعه کیفی

مقدمه: آموزش بالینی، بخشی اساسی از دوره آموزش پرستاری می‌باشد و متاسفانه هنوز یک برنامه آموزشی مناسب که انتظارات دانشجویان پرستاری را برآورده نماید، تنظیم و اجرا نشده است. این مطالعه به صورت کیفی و با هدف، تعیین تجارب دانشجویان پرستاری از کارورزی با برنامه منتورشیپ (mentorship) اجرا گردید.روش‌ها: مطالعه حاضر یک تحقیق کیفی و از نوع آنالیز درون مایه‌ای بود که جامعه آماری آن را 16 نفر از دانشجویان ترم آخر دانشکده پرستاری دانشگاه خرم آباد تشکیل می‌دادند. این دانشجویان در نیم‌سال دوم سال تحصیلی 90-1389 تحصیل می‌کردند و کارورزی خود را با برنامه mentorship گذرانده بودند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه عمیق و نیمه ساختاردار استفاده شد. مدت مصاحبه از 30 تا 45 دقیقه متغیر بود و مصاحبه‌ها تا رسیدن به اشباع اطلاعاتی ادامه یافت. سرانجام داده‌ها با کدگذاری در سه سطح یک، دو و سه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: با بررسی مصاحبه‌ها، 59 کد مفهوم اولیه به دست آمد و با توجه به ماهیت مفاهیم به دو طبقه مزایا و معایب تقسیم شدند. از پنج درون‌مایه فرعی در طبقه مزایا، دو مورد (مشارکت در مراقبت و بهبود کیفیت) تحت عوامل مربوط به آموزش و 3 مورد (رضایت دانشجو، توان و مهارت دانشجو و توان مربی) تحت عوامل فردی قرار گرفت. در طبقه معایب برنامه، از شش درون‌مایه فرعی، دو مورد (پرسنل و مربی) تحت عوامل مدیریت و سه مورد (انضباط آموزشی، طرح درس و محدودیت وقت) تحت عوامل آموزشی قرار گرفت.نتیجه‌گیری: همان طور که از نظرات مشخص است، این برنامه دارای نقاط قوت و ضعفی بود. طبقاتی که از داده‌های این مطالعه ایجاد شد همگی در راستای ایجاد ساختار آموزشی مناسب برای یادگیری مطلوب دانشجویان و بهبود ارایه خدمات به جامعه قابل استفاده بود.