اختلالات اسکلتی- عضلانی در پرسنل پرستاری دارای وظیفه جابجایی بیمار

مقدمه: شغل پرستاری به دلیل ماهیت وظایف از جمله مشاغلی است که در آن (work-related musculoskeletal disorders) wmsds از شیوع بالایی برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی و پارامترهای مرتبط با آن در میان پرستاران دارای وظایف جابجایی بیمار صورت گرفت.روش‌ها: در این مطالعه مقطعی که در تابستان 1390 انجام شد، 400 پرستار شاغل در 75 بخش از 11 بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه نوردیک جمع‌آوری شد. داده‌های مطالعه با استفاده از نرم‌افزار آماری 16spss تجزیه و تحلیل شد. شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی و فاصله اطمینان 95 درصد محاسبه شد. برای تعیین عوامل مرتبط با اختلالات مقدار p کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.یافته‌ها: میانگین سن و سابقه کار افراد مورد مطالعه به ترتیب 44/6 ± 78/30 و 75/5 ± 92/6 سال به دست آمد. 2/88 درصد از پرستاران مورد مطالعه (2/91 - 2/85؛ 95%ci) در طی 12 ماه گذشته حداقل در یک ناحیه از بدن دچار اختلالات اسکلتی- عضلانی بودند. بیشترین اختلالات در ناحیه کمر (5/71 درصد)، پاها (2/68 درصد)، دست و مچ دست (5/64 درصد)، گردن (2/42 درصد) و شانه (42 درصد) گزارش شد. آنالیز logistic regression نشان داد که علایم اسکلتی- عضلانی در پرسنل پرستاری مورد مطالعه با سابقه کار، نسبت پرستار به تخت، جنسیت و نوع نظام نوبت‌کاری دارای ارتباط معنی‌دار است (05/0 > p).نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که شیوع wmsds در میان پرسنل پرستاری دارای وظایف جابجایی بیمار بالا می‌باشد. بنابراین بر اساس این نتیجه و مدل‌سازی رگرسیونی، لازم است عوامل موثر در وقوع این اختلالات حذف یا اصلاح شود. همچنین روش‌های جابجایی بیمار بهبود یابد و از وسایل کمکی جابجایی بیمار استفاده شود.