بررسی میزان آلودگی صوتی در بخش‌های بیمارستان فیض و محوطه اطراف آن

مقدمه: توجه به آرامش و آسایش بیماران در زمان اقامت و بستری در بیمارستان با توجه به وضعیت ناخوشایند آنان، حایز اهمیت می‌باشد. آلودگی صوتی بالاتر از حد مجاز، بیماری این افراد را تشدید می‌کند. همچنین بالا بودن این عامل زیان‌آور روی کارکنان بیمارستان تاثیر می‌گذارد و در نتیجه در ارایه خدمات مناسب به بیماران اثر منفی خواهد گذاشت. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی میزان آلودگی صوتی در بخش‌های مختلف بیمارستان فیض و محوطه اطراف آن صورت گرفت.روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بود که در سه ماه اول سال 1390 به انجام رسید. جهت سنجش میزان صدا در بخش‌های مختلف بیمارستان و خیابان‌های اطراف آن از دستگاه صداسنج مدل 440-cel استفاده شد. پارامترهای محیطی صدا مانند 10l، 50l، 95l، 95l، 99l، leq،sel ،spl ،lmin و lmax اندازه‌گیری گردید. اندازه‌گیری‌ها در نوبت صبح ساعت 8 تا 12 و بعد از ظهر ساعت 16 تا 20 انجام گرفت.یافته‌ها: حداکثر میانگین تراز معادل صدا (leq) در نوبت صبح مربوط به بخش درمانگاه 72/66 دسی‌بل و در نوبت بعد از ظهر مربوط به بخش اداری بیمارستان 80/65 دسی‌بل بود. میانگین پارامترهای lmax، leq، sel و 10l در نوبت صبح به ترتیب معادل 87/61، 17/58، 50/61 و 62/60 دسی‌بل و در نوبت بعد از ظهر به ترتیب معادل 67/69، 06/62، 58/71 و 87/64 دسی‌بل بود.نتیجه‌گیری: آزمون‌های آماری نشان داد که بین مقادیر اندازه‌گیری شده صبح و بعد از ظهر اختلاف معنی‌داری وجود داشت (001/0 > p)؛ یعنی میانگین مقادیر شاخص‌های مذکور در نوبت بعد از ظهر بیشتر از نوبت صبح بود. در مجموع مشخص شد که بیمارستان فیض از آلودگی صوتی بالایی برخوردار است و در اکثر موارد، مقادیر بالاتر از استانداردهای سازمان حفاظت محیط‌زیست ایران می‌باشد.