عوامل موثر بر تفاوت رفتار باروری عشایر اسکان‌یافته و کوچ‌رو سمیرم

مقدمه: از مهم‌ترین مقوله‌های علم جمعیت، مطالعه باروری است. باروری یکی از رویدادهای طبیعی جمعیت و از عناصر مهم رشد جمعیت است. باروری در ظاهر نوعی رفتار بدون مداخله است ولی در عمل متاثر از ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی است که فرهنگ و اعتقادات سنتی افراد نقش مهمی در این امر دارد. این مطالعه با هدف مقایسه بین رفتار باروری عشایر کوچ‌رو و اسکان‌یافته در منطقه سمیرم و یافتن عوامل موثر بر این رفتار انجام گردید.روش‌ها: در این مطالعه توصیفی و پیمایشی، 357 خانوار از عشایر شهرستان سمیرم با نسبت 70 درصد عشایر کوچ‌رو و 30 درصد اسکان‌یافته به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری، پرسش‌نامه‌ای شامل باورهای سنتی، نگرش به فرزند، نگرش به تنظیم خانواده، مشارکت مردان در تنظیم خانواده، سن ازدواج و تحصیلات بود. داده‌های به دست آمده با کمک نرم‌افزار spss با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و آمار استنباطی توسط ضریب همبستگی pearson، آزمون independent t، 2? و تحلیل رگرسیون پیش‌بینی باروری تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: باورهای سنتی پاسخگویان در خصوص باروری عشایر اسکان‌یافته به طور معنی‌داری بیشتر از عشایر کوچ‌رو است (0001/0 = p). نگرش نسبت به فرزند و تنظیم خانواده، میزان مشارکت مردان در امر تنظیم خانواده، سن ازدواج دختران و سطح تحصیلات در عشایر اسکان‌یافته به طور معنی‌داری بیشتر از عشایر کوچ‌رو است (0001/0 = p). سطح باروری عشایر اسکان‌یافته به طور معنی‌داری کمتر از عشایر کوچ‌رو است (0001/0 = p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که فقط باورهای سنتی عشایر در خصوص باروری پیش‌بینی کننده رفتار باروری آن‌ها می‌باشد.نتیجه‌گیری: اسکان عشایر موجب کاهش باورهای سنتی عشایر در خصوص باروری، تغییر نگرش آنان نسبت به فرزند، امر تنظیم خانواده، مشارکت بیشتر مردان در امر تنظیم خانواده، افزایش سطح تحصیلات، کاهش باروری و نیز افزایش سن ازدواج دختران عشایر شده است. افزایش تحصیلات عشایر نیز می‌تواند منجر به کاهش باروری عشایر گردد.