بررسی اثربخشی واقعیت درمانی به شیوه گروهی بر رفتارهای خودتخریبی مستقیم و غیر مستقیم در دختران نوجوان دارای تجربه اقدام به خودکشی

مقدمه: با توجه به افزایش اقدام به خودکشی در سال‌های اخیر و مشکلات اجتماعی ناشی از آن، ضرورت توجه به برنامه‌ریزی برای پیشگیری از خودکشی بیش از پیش احساس می‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی واقعیت درمانی به شیوه گروهی بر رفتارهای خودتخریبی مستقیم و غیر مستقیم در دختران نوجوان دارای تجربه اقدام به خودکشی بود.روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه‌ آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه با گروه شاهد انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دختران نوجوان دارای تجربه اقدام به خودکشی دبیرستانی مقطع متوسطه اول و دوم منطقه 17 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بود (65 نفر) که از میان آن‌ها، 16 نفر به صورت تصادفی و به روش نمونه‌گیری در دسترس در دو گروه آزمایش (8 نفر) و شاهد (8 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه یک ساعته آموزش واقعیت درمانی دریافت کردند و گروه شاهد تحت هیچ‌گونه آموزشی نبودند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسش‌نامه‌های رفتارهای خودتخریبی klonsky و glenn (self-destructive behavior questionnaire یا risq) استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون ancova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: رویکرد واقعیت درمانی، اثربخشی معنی‌داری بر کاهش رفتارهای خودآسیب‌رسان مستقیم و غیر مستقیم داشت و اثربخشی واقعیت درمانی بر رفتارهای خودتخریبی مستقیم، بیشتر از رفتارهای خودتخریبی غیر مستقیم بود.نتیجه‌گیری: واقعیت درمانی می‌تواند بر کنترل رفتاهای نوجوانان تاثیرگذار باشد و از این طریق مسوولیت کارهای خود را بر عهده بگیرند.

investigating the effectiveness of group-based reality therapy on direct and indirect self-destructive behaviors in adolescent girls who experienced suicide attempts

background: in recent years, due to the increase in suicide attempts and the resulting social problems, the need to pay attention to planning for suicide prevention is felt more than ever. the aim of the present research was to investigate the effectiveness of group-based reality therapy on direct and indirect self-destructive behaviors in adolescent girls who have attempted suicide.methods: this was a semi-experimental study with a pretest-posttest design and a control group. the statistical population included all high school adolescents who had attempted suicide in the first and second high schools of the district 17 of tehran, iran, in the academic year of 2021-2022. there were 65 of them, of which 16 people were randomly selected in two experimental (8 people) and control (8 people) groups using available sampling method. the experimental group received 8 one-hour sessions of reality therapy training. the control group did not receive any training. klonsky and glenn utilized questionnaire on self-destructive behaviors to gather data. the obtained information was analyzed using analysis of covariance (ancova).findings: the reality therapy approach had a significant effect on reducing direct and indirect self-harming behaviors, and the effectiveness of reality therapy on direct self-destructive behaviors was more than indirect self-destructive behaviors.conclusion: reality therapy can be effective in controlling the behavior of teenagers and fostering their sense of responsibility towards their work.