ارایه مدل تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر پایداری سازمانی با توجه به نقش میانجی فرهنگ خدمت و انگیزش در کارکنان سازمان‌های ورزشی استان فارس

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، ارایه مدل تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر پایداری سازمانی با توجه به نقش میانجی فرهنگ خدمت و انگیزش در کارکنان سازمان‌های ورزشی استان فارس بود.روش‌ها: این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و از حیث شیوه جمع‌آوری داده‌ها، توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق را کارکنان سازمان‌های ورزشی استان فارس (4047 نفر) تشکیل داد. 395 نفر به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با استفاده از روش cochran انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه‌های‌ استاندارد مدیریت منابع سازمانی sakhavalkar و tadani، پایداری سازمانی karkolian و همکاران، انگیزش‌ hockman و oldham و فرهنگ خدمت دانایی‌فر جمع‌آوری گردید. روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه طراحی شده توسط استادان متخصص این حوزه و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب cronbach´s alpha برای پرسش‌نامه‌های مدیریت منابع سبز، پایداری سازمانی، انگیزش و فرهنگ خدمت به ترتیب با مقادیر 0.86، 0.78، 0.85 و 0.96 تایید شد. داده‌ها با استفاده از روش معادلات ساختاری (structural equation modeling یا sem) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: استانداردهای منابع انسانی سبز با ضریب مسیر 0.364، بر پایداری تاثیر داشت. همچنین، متغیر فرهنگ خدمت با ضریب مسیر 0.408، نقش میانجی را در رابطه منابع انسانی سبز و پایداری نشان داد و متغیر انگیزش نقش معنی‌داری نداشت.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، می‌توان گفت که به کارگیری مدیریت منابع انسانی سبز در بخش ورزش قابل پیاده‌سازی است و باید به جنبه‌های مختلف آن مانند فرهنگ خدمت و انگیزش کارکنان توجه جدی کرد تا از طریق توسعه پایدار، سازمان‌های ورزشی تقویت شوند.

presenting a model of the impact of green resource management on organizational sustainability with regard to the mediating role of service culture and motivation in the employees of sports organizations in fars province, iran

background: the purpose of this study was to investigate the effect of green human resource management on organizational sustainability with respect to the mediating role of motivation and service culture of employees of sports organizations in fars province, iran. methods: this was an applied research in terms of purpose and a descriptive-survey of correlation type in terms of data collection method. the statistical population of the study included the employees of sports organizations in fars province (n = 4047). a statistical sample of 395 people was selected using cochran’s method by stratified sampling method. to conduct the research, the standard questionnaires of organizational resources management of sakhavalkar and tadani, organizational sustainability of karkolian et al., hackman and oldham motivation, and danaifar service culture were used. the face and content validity of the questionnaire designed for this study was confirmed by the professors of this field and the reliability was confirmed using cronbach’s alpha for the questionnaires of green resource management, organizational sustainability, motivation, and service culture with values of 0.86, 0.78, 0.85, and 0.96, respectively. statistical analysis of data was performed using structural equation modeling (sem). findings: green human resource standards with a path coefficient of 0.364 had an effect on sustainability. moreover, the variable of service culture with a path coefficient of 0.408 had a mediating role in the relationship between green human resources and sustainability, and the variable of motivation did not play a significant role. conclusion: according to the results, it can be said that the application of green human resource management in the sports sector can be implemented and serious attention should be paid to its various aspects such as service culture and employee motivation to strengthen sports organizations through sustainable development.