اثر دستکاری طول دوره تمرینات چشم ساکن بر یادگیری یک مهارت مهاری در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف اثر دستکاری طول دوره تمرینات چشم ساکن بر یادگیری یک مهارت مهاری در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی (developmental coordination disorder یا dcd) انجام گردید.روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و دوره پیگیری 14 روزه بود. جامعه آماری متشکل از دختران 6 ساله دارای dcd مهدکودک‌ دانشگاه اصفهان بود که به روش هدفمند و با استفاده از نسخه دوم مجموعه آزمون ارزیابی مهارت حرکتی کودکان (movement assessment battery for children2 یا mabc2)، 45 کودک دارای dcd انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان بر اساس نمرات پیش‌آزمون (عملکرد)، در سه گروه 15 نفره تمرینات چشم ساکن پایه، چشم ساکن کوتاه‌مدت و چشم ساکن بلندمدت قرار گرفتند. در مرحله پیش‌آزمون، نمونه‌ها اقدام به دریافت 10 کوشش کیسه لوبیا نمودند. مرحله اکتساب در 18 جلسه و هر جلسه 10 کوشش انجام گرفت. پس از اتمام آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس‌آزمون و در دو هفته بی‌تمرینی در مرحله پیگیری، شرکت‌کنندگان اقدام به دریافت 10 کوشش کیسه لوبیا کردند. در هر یک از مراحل، اطلاعات بینایی به وسیله دستگاه ردیابی چشم و دقت پرتاب نیز توسط محقق ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون repeated measures anova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: هر سه نوع تمرین چشم ساکن پایه، چشم ساکن کوتاه‌مدت و چشم ساکن بلندمدت، تاثیر معنی‌داری بر مهارت دریافت کردن و طول دوره چشم ساکن داشت (0/05> p). همچنین، تمرینات چشم ساکن بلندمدت، دارای اندازه اثر بالاتری در مقایسه با تمرینات چشم ساکن کوتاه‌مدت و پایه بود. نتیجه‌گیری: به طور کلی، نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر، بر اهمیت دوره طولانی‌تر چشم ساکن بر یادگیری مهارت‌های مهاری تاکید دارد که تاییدی بر فرضیه پیش‌برنامه‌ریزی می‌باشد.

The Effect of Quiet Eye Training Period Manipulation on Interceptive Skill Learning in Children with Developmental Coordination Disorder

Background: This study aimed at examining the effect of manipulating the length of quiet eye training on learning an inhibitory skill in children with developmental coordination disorder (DCD).Methods: A quasiexperimental method with a pretest and a posttest design was utilized during a 14day followup period. The statistical population of the study was the 6yearold girls with DCD in the kindergarten of Isfahan University, Isfahan, Iran. Using tests for assessing children’s motor skills Movement Assessment Battery for Children, Second Edition (MABC2) 45 children with DCD were selected. Based on the pretest scores (performance), participants were divided into three groups of 15: basic quiet eye training, shortterm quiet eye training, and longterm quiet eye training. In the pretest, participants received 10 attempts at bean bags. The acquisition phase was performed in 18 sessions, with 10 attempts per session. At the end of the last training session, in the posttest and in two weeks of nontraining in the followup phase, the participants received 10 attempts at bean bags. At each stage, visual information was recorded by an eye tracking device and the accuracy of the throw was recorded by the researcher. Data were analyzed using repeated measures analysis of variance (ANOVA).Findings: All three exercises of basic quiet eye, shortterm quiet eye, and longterm quiet eye had a significant effect on receiving skills and duration of quiet eye period (P < 0.05). Moreover, longterm quiet eye exercises had a higher effect size compared to shortterm and basic quiet eye exercises.Conclusion: In general, the results of the study emphasized the importance of a longer quiet eye period in learning inhibitory skills, which confirms the preprogramming hypothesis.