تاثیر تمرینات چشم آرام بر اجرا و کینماتیک مهارت پرتاب کردن کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی در سن شش سالگی

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات چشم آرام بر اجرا و کینماتیک مهارت پرتاب کردن کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی در سن شش سالگی بود.روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون همراه با دوره پیگیری 14 روزه بود. 30 دختر شش ساله دارای اختلال هماهنگی رشدی، در دو گروه تمرین چشم آرام و شاهد قرار گرفتند. در مرحله پیش‌آزمون، شرکت‌کنندگان اقدام به پرتاب 10 کوشش پرتاب کیسه لوبیا نمودند. مرحله اکتساب در 18 جلسه و در هر جلسه 10 کوشش انجام گرفت. پس از اتمام آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس‌آزمون و در دو هفته بی‌تمرینی در مرحله یادداری شرکت‌کنندگان اقدام به پرتاب 10 کوشش پرتاب کیسه لوبیا کردند. در هر یک از مراحل، اطلاعات بینایی با کمک دستگاه ردیابی چشم و داده‌های کینماتیکی به وسیله دوربین سرعت بالا و دقت پرتاب توسط محقق ثبت شد. در نهایت، داده‌ها با استفاده از آزمون repeated measures anova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: تمرینات چشم آرام، افزایش معنی‌داری بر دقت پرتاب، طول دوره چشم آرام و کینماتیک پرتاب کردن داشت (0/05 > p). نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت تمرینات چشم آرام در بهبود مهارت پرتاب کردن و کینماتیک کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی تاکید دارد و به مربیان پیشنهاد می‌شود که از این نوع تمرینات در جهت بهبود این مهارت‌ها استفاده نمایند.

The Effect of Quiet Eye Training on Performance and Kinematics of Throwing Skill in Children with Developmental Coordination Disorder at 6 Years Old

Background: The purpose of current study was examining the effect of quiet eye training on performance and kinematics of throwing skill in children with developmental coordination disorder (DCD) at 6 years of age. Methods: In this semiexperimental study with pretestposttest design and a 14day followup period, 30 girls of 6 years old with DCD were assigned into two groups of quiet eye training and control. In pretest phase, participants performed 10 trials of bean bag throwing. Acquisition phase was done in 18 sessions and in each session, 10 trials were done. After finishing the last training session, in posttest phase, and in 2 weeks detraining in retention phase, participants performed 10 trials of bean bag throwing. In each phase, vision information with eye tracker system, kinematic data with highspeed camera, and accuracy were recorded by researcher. Data were analyzed with repeated measures analysis of variance (ANOVA).Findings: Quiet eye training had a significant effect on accuracy of throwing, quiet eye period, and throwing kinematics (P < 0.05).Conclusion: The results of the current study emphasize the importance of quiet eye training in improving throwing skill and kinematics of children with DCD, and instructors are advised to use this type of exercise to improve these skills.